تاریخ انتشار:26.01.2015

شورش واشنگتن علیه اوباما

تی یری میسان

ترجمه حمید محوی

بحرانی که دستگاه دولت ایالات متحده را فراگرفته مستقیماً ادامۀ حیات امپراتوری را تهدید می کند. از این پس موضوع تنها به نظریات و پیشبینی های تی یری میسان محدود نمی گردد بلکه به شکل فراگیر طبقۀ رهبریت در واشنگتن را نیز متأثر ساخته، و وخامت اوضاع به نقطه ای رسیده است که رئیس قدیمی شورای روابط خارجی (Council on Foreign Relations) خواهان استعفای مشاوران اصلی رئیس جمهور اوباما شد و پیشنهاد کرد که اکیپ تازه ای جایگزین شود. ولی باید دانست که این بحران هیچ نسبتی با رویاروئی دموکرات ها و جمهوری خواهان ندارد، حتی به جریان کبوترها یا شاهین ها نیز مرتبط نیست، بلکه طیف رهبری در ایالات متحده و ناتو می باشد که زیر علامت سؤال رفته است.


تأکید می کنم که از چندین ماه پیش، چیزی به نام سیاست خارجی در واشنگتن وجود ندارد، ولی دو جناح در تمام امور در مقابل یکدیگر موضع گرفته اند و به شکل جداگانه سیاست های متضاد و ناسازگاری را به پیش می برند (1).

این وضعیت در سوریه به اوج خود رسید، یعنی از وقتی که کاخ سفید دگردیسی داعش را سازماندهی کرد و آن را برای پاکسازی قومی به عراق فرستاد، و سپس در حالی که سازمان سیا همچنان به پشتیبانی از این سازمان ادامه می داد به مبارزه علیه همین داعش اقدام کرد،. این هرج و مرج اندک اندک به همپیمانان ایالات متحده نیز سرایت کرد. و بر این اساس فرانسه به اتحادیۀ ضد داعش پیوست، گرچه برخی لژیونرهای فرانسوی در گروه های داعش فعال هستند (2).

وقتی وزیر دفاع چاک هاگل Chuck Hagel به شکل کتبی توضیح خواست، نه تنها پاسخی دریافت نکرد بلکه از کار برکنار شد(3).

هرج و مرج خیلی زود به ناتو گسترش یافت، اتحادیه ای که برای مبارزه علیه اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی ایجاد شده بود برای مبارزه علیه روسیه حفظ گردید. این رویداد مصادف بود با توافقات عظیم اقتصادی که رئیس جمهور ترکیه رجب طیب اردوخان با ولادیمیر پوتین به امضا رساند (4).

رئیس سابق شورای روابط خارجی (5) لسلی هوارد جلب Leslie H. Gelb با شکستن سکوت زنگ خطر را به صدا درآورد (6). به گفتۀ او «گروه اوباما طی دو سال آینده برای هدایت امور سیاسی در زمینۀ امنیت ملّی دارای غریزۀ پایه ای و صلاحیت داوری کافی نیست». او به نام طبقۀ رهبران ایالات متحده، در مجموع، در ادامه می گوید : « رئیس جمهور اوباما باید اکیپ خود را با جذب شخصیت های قوی و استراتژهای کارآزموده متحول ساخته و جایگزین سازد، و در عین حال افراد جدیدی را برای مشاورت وزیر دفاع و دولت انتخاب کند. علاوه بر این، رئیس جمهور باید برنامۀ مراجعۀ دائمی به باب کورکر Bob Corker رئیس هیئت روابط خارجی و جان مک کین John McCain (7) رئیس هیئت نیروهای نظامی را تنظیم کند.»

از تاریخ تأسیس شورای روابط خارجی (Council on Foreign Relations ) در سال 1921 تا کنون هرگز چنین موضعی را اتخاذ نکرده بود. علت این است که وجود انشعابات درون دستگاه دولتی مستقیماً ایالات متحده را به شکست می کشاند.

با یادآوری مشاوران اصلی که به باور لسلی هوارد جلب باید بروند، چهار نفر هستند که از دیدگاه فکری از نزدیکترین ها به رئیس جمهور می باشند : سوزان رایس (مشاور امنیت ملّی)، دنیس مک دانوگ (رئیس کابینۀ کاخ سفید)، بنیامین رودز (مأمور ارتباطات) و والری جارت (مشاورت سیاست خارجی). طبقۀ رهبران واشنگتن این افراد را قابل سرزنش می دانند زیرا هیچگاه پیشنهادات فوق العاده ای به رئیس جمهور عرضه نکرده اند و کمتر با او ومخالفت نموده و همیشه از پیش داوری های او پشتیبانی کرده اند.

تنها شخصیتی که از سرزنش های شورای روابط خارجی در امان بوده، آنتونی بلینکن Anthony Blinken شمارۀ 2 وزارت امور خارجه بوده است، که در عین حال به جمع «شاهین های لیبرال» نیز تعلق دارد.

با توجه به این امر که شورای روابط خارجی یک سازمان دو محوری می باشد، لسلی جلب به رئیس جمهور اوباما پیشنهاد کرد که چهار دموکرات و چهار جمهوری خواه را به خدمت گیرد که عبارتند از : ابتدا دموکرات ها، توماس پیکرینگ Thomas Pickering (سفیر پیشین در سازمان ملل متحد)، وینستون لرد Winston Lord (معاون قدیمی هنری کیسینجر)، فرانک وایسنر Frank Wisner (به شکل غیر رسمی یکی از مدیران سازمان سیا و به شکل جانبی پدر خواندۀ نیکلا سرکوزی است) و میشل فلورنوی Michèle Flournoy (رئیس مرکز امنیت نوین آمریکا)(8). سپس جمهوری خواهان که عبارتند از رابرت زولیک Robert Zoellick (رئیس پیشین بانک جهانی) (9)، ریچارد آرمیتاژ Richard Armitage (معاون پیشین کولین پاول) (10)، رابرت کلیمیت Robert Kimmitt (احتمالاً رئیس آیندۀ بانک جهانی)، و ریچارد بروت Richard Burt (گفتگوکنندۀ قدیمی روی مسئلۀ کاهش سلاح هسته ای).

لسلی هوارد جلب خاخام دوو زاخائیم Dov Zakheim را به وزیر دفاع پیشنهاد تا کاهش بودجه ها را مدیریت کند (11)، دریابد مایک مولن Mike Mullen (فرماندۀ پیشین ستاد فرماندهی نیروهای مسلح) و ژنرال جک کین Jack Keane(فرماندۀ پیشین ستاد فرماندهی نیروی زمینی).

سرانجام، لسلی خوارد جلب پیشنهاد می کند که استراتژی امنیت ملّی در همآهنگی با چهار «پارسا» پایه گذاری شود : هنری کیسینجر (12)، برنت اسکووکروفت Brent Scowcroft، زبیگنیف برژیسنکی (13)، و جیمز بیکر James Baker (14).

با بررسی دقیق این فهرست از اسامی، درمی یابیم که شورای روابط خارجی خواهان توقف تقابل دو گروه مخالف در بطن دولت اوباما نبوده است، ولی می خواهد در نظام از بالا نظم ایجاد کند.

در کشوری که تا اینجا توسط آنگلوساکسون سفید پروتستان مدیریت می شده، معنی دار است که می بینیم دو مشاوری که باید برکنار شوند دو زن سیاه پوست هستند، در حالی که چهارده نفر از پانزده نفری که باید وارد صحنه شوند از جنس نر سفید پوست پروتستان یا اشکناز می باشند. در نتیجه بازسازی نظم سیاسی به نوعی باز سازی قومی و مذهبی بنظر می رسد.



یادداشت ها :

1) به عنوان مثال مقالۀ زیر را بخوانید : تی یری میسان - آیا اوباما هنوز سیاست نظامی دیگری را در سر می پروراند ؟ شبکۀ بین المللی ولتر|21 ژانویه 2014 (منتشر شده در گاهنامۀ هنر و مبارزه و شبکۀ ولتر)

http://g-honar-v-mobarze.blogfa.com/post/726

http://www.voltairenet.org/article186114.html

[2] « D’"anciens" militaires français parmi les jihadistes de Daesh », Réseau Voltaire, 21 janvier 2015.

[3] « Contre qui le Pentagone se bat-il en Syrie ? », Réseau Voltaire, 1er novembre 2014.

4) تی یری میسان : چگونه ولادیمیر پوتین استراتژی ناتو را واژگون کرد. شبکۀ بین المللی ولتر 8 دسامبر 2014

http://g-honar-v-mobarze.blogfa.com/post/738

http://www.voltairenet.org/article186136.html





[5] « Comment le Conseil des relations étrangères détermine la diplomatie US », Réseau Voltaire, 25 juin 2004.

[6] « This Is Obama’s Last Foreign Policy Chance », Leslie Gelb, The Daily Beast, January 14, 2015.

7) تی یری میسان. جان مک کین رهبر ارکستر «بهار عرب» و خلیفه. شبکۀ بین المللی ولتر. 18 اوت 2014

http://www.voltairenet.org/article185094.html

8) تی یری میسان. مرکز امنیت نوین آمریکا، نسخۀ دموکرات امپریالیسم فاتح. شبکۀ بین المللی ولتر. 6 ژانویه 2015

http://www.voltairenet.org/article186384.html

http://g-honar-v-mobarze.blogfa.com/post/771

[9] « Robert B. Zoellick, maître d’œuvre de la globalisation », Réseau Voltaire, 10 mars 2005.

[10] « Richard Armitage, le baroudeur qui rêvait d’être diplomate », Réseau Voltaire, 8 octobre 2004.

[11] « Dov Zakheim, la caution du Pentagone », par Paul Labarique, Réseau Voltaire, 9 septembre 2004.

[12] « Le retour d’Henry Kissinger », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 28 novembre 2002.

[13] « La stratégie anti-russe de Zbigniew Brzezinski », par Arthur Lepic, Réseau Voltaire, 22 octobre 2004.

[14] « James A. Baker III, un ami fidèle », Réseau Voltaire, 16 décembre 2003.



پی نوشت مترجم :



می بینیم که چگونه سیاست خارجی امپریالیستی ایالات متحده در خاورمیانه که مبتنی بر تجزیۀ قومی و مذهبی می باشد در خود آمریکا نیز گسترش می یابد، به عبارت دیگر سیاست داخلی و خارجی هر دو از یک منبع منشأ گرفته و همآهنگ است.

________________________________________________________

توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام دریافت نمیشود.