از مقدمه ایی بر نقد فلسفه حق هگل به قلم کارل مارکس

 

اساس نقد مذهب این است که انسان مذهب را آفریده . خدا و مذهب انسان را خلق نکرده . مذهب در واقع خودآگاهی انسانی است که هنوز خود را باز نیافته ، خود را باخته و از دست داده است .

اما انسان یک موجود انتزاعی فارغ از جهان اطراف خود نیست . انسان ، انسان جهان دولت و جامعه است .این دولت و جامعه مذهب را تولید میکند . مذهب تئوری عمومی این جهان و منطقی در یک فرم و ظاهری عامه پسندانه است . مذهب زمینه عمومی توجیه این جهان است .انعکاس ذات بشری در یک قالب شبح گونه...!!!

از این رو مبارزه علیه مذهب ، مبارزه ایی غیر مستقیم علیه جهانی است که ستم مذهبی انعکاس و بیان ستمهای واقعی و ملموس در آن است .جهانی که مذهب معنویات آن را ساخته است .

اعتراض به مذهب ، اعتراض به ستمهای این جهان است .مذهب آه مخلوق ستم دیده ، روح جهان بی روح ، و قلب جهان قصی القلب است ، مذهب افیون توده هاست .

اعتقاد به مذهب که یک خوشی و سعادت دروغین و خیالی را در بین مردم به وجود میآورد در واقع نشانه خواست و تمنای مردم برای دستیابی به خوشحالی و سعادت واقعی در جهان است .این خواست که مردم باید توهم در مورد موقعیت و شرایط مادی شان را کنار بگذارند به این معنی است که باید خود این شرایط و موقعیت را تغییر دهند و نه اینکه برای توجیه خود محتاج به توهم و خیال پردازی باشند .از این رو نقد مذهب و بهشت تبدیل به نقد جهان زمینی میشود ، نقد مذهب به نقد قانون ، به نقد الهیات ، و به نقد سیاست منجر میشود .

کارل مارکس