|
تاریخ انتشار :
21.11.2015
الشرق
الاوسط : مداخله ای که جهان مجبور به انجام آن خواهد شد
عبدالرحمان الراشد
جنایت اخیر پاریس یک چیز شناخته شده ای را تأیید کرد؛ ضرورت مداخله
در سوریه، و پایان دادن به هرج و مرجی که خطرات آن از خاورمیانه
فراتر رفت. در «وین» به جای این که بحران با مداخله نظامی حل شود،
ایده حل و فصل سیاسی و دوستانه ایده آل مطرح می شود.
حتماً کسانی که آن را اختراع کردند در یک دنیای خیالی زندگی می
کنند، تا امکان محقق شدن آن در کشوری که حدود یک سوم میلیون نفر به
طور عمدی در آن کشته شدند را باور داشته باشند! راه حل پیشنهادی
خواستار انتقال تدریجی می شود، و به بشار اسد اطمینان می دهد که او
تا زمان اجرای مراحل متعددی که ممکن است برای مدت زمانی طولانی
ادامه یابد، کنار نخواهد رفت و ممکن است اسد بعد از آن، از کناره
گیری خود داری کند، و حتی اگر کناره گیری کند، نبردها تا آن زمان
متوقف نخواهند شد!
بنابراین، مداخله اجتناب ناپذیر است. مداخله ای که امروز قابل قبول
است باید تحت پرچم سازمان ملل، و با مشارکت نظامی و مادی اکثر
کشورهای مرتبط در جهان باشد، و حکومتی ترکیبی از تمامی احزاب و
اطراف مختلف کشور تشکیل شود، که زمینه را برای انتخاباتی در آینده
مهیا کند، و بلافاصله جنگی بر ضد گروه های تروریستی در سوریه به پا
شود، تا کشور از آن ها پاکسازی شود. شاید بیرون کردن اسد و داعش و
تمامی سازمان های مسلح تروریست، یک یا دو سال و یا بیشتر طول بکشد،
با این حال در مقایسه با طرح های «ژنو» و «وین»، بهترین و سریع
ترین راه حل خواهد بود. از طریق مداخله بین المللی، می توان ترتیب
بازگرداندن پناهندگان، و کمک به نیازمندان را داد. می توان از
درگیری های «نیابتی» ترکیه – عربستان سعودی- ایران جلوگیری کرد، و
دخالت روسیه و آمریکا را کم کرد.
در حال حاضر سیاستمداران غربی وقت خود را تلف می کنند، و در «وین»
با زیر پردازنده ها، مانند اسد و داعش و جبهه النصره و احرار الشام،
طول عمر خطر را افزایش می دهند، و باعث می شوند هر روزی که می گذرد
تعداد مردمی که از کشتار و تخریب فرار می کنند، و تعداد آن ها به
بیش از دوازده میلیون آواره رسیده است، افزایش یابد! صدها هزار نفر
از فراریان جدید در حال خارج شدن از ترکیه به اروپا هستند و هزاران
آواره رانده شده، در معرض به کار گرفته شدن برای اعمال تروریستی
هستند.
نشست های «وین»، مانند «ژنو ۱» و «ژنو ۲»، بحران را طولانی می کند،
و حجم خطر جنگ داخلی سوریه بر جهان را گسترش می دهند، تمامی این ها
به خاطر بحث و جدل بی فایده در مورد چگونگی مقابله با بحران در
سوریه است، و این که چه کسی اول از آن جا بیرون رود: اسد یا داعش؟
در سوریه حکومتی وجود دارد که دلیل جنگ است، و با اکثر ملت خود
دشمن است، و بسیار ضعیف و فرسوده شده است که نه می تواند در سوریه
حکومت کند، و نه می تواند از خود دفاع کند. حتی شبه نظامیانی که
ایران از افغانستان و عراق و لبنان آورد در جنگ به نیابت از او
موفق نشدند. روس ها نیز با مداخله اخیر خود به نفع او موفق نبودند،
و تنها تعداد پناهندگان افزایش یافتند و نزدیک به ربع میلیون سوری
دیگر از حلب و حما فرار کردند.
در حالی که فروپاشی در سوریه در حال افزایش است، ایرانی ها می
خواهند برای جلوگیری از مداخله بین المللی و اتلاف بیشتر وقت، راه
حل هایی پیشنهاد دهند که بحران را پیچیده تر می کند.
برای کنترل اوضاع، که خواسته ای بین المللی شده است، جامعه بین
الملل باید اهمیت تحرک سریع را درک کند، و باید تمام نمادها و علل
بحران را از سوریه حذف کند؛ بیرون کردن اسد، و همزمان مبارزه با
سازمان های تروریستی. با چنین راه حلی، اکثر کشورهای منطقه برای آن
داوطلب خواهند شد، به طوری که سازمان ملل متحد می تواند بحران را
مدیریت کند، و اوضاع را در سوریه سرو سامان بدهد تا زمانی که
انتقال به مرحله جدید انجام شود.
این عجله برای این است که سوریه به بزرگ ترین خطر برای جهان تبدیل
شده است، از بمب گذاری مساجد و میادین در کویت و عربستان سعودی و
ترکیه، تا هواپیمای روسی بر فراز مصر، و اینک در فرانسه، و ممکن
است بدتر از این ها در راه باشد. نمی توان تروریسم را از بین برد،
پیش از آن که به هرج و مرج و جنگ در سوریه پایان داده شود، و بیش
از دوازده میلیون سوری به شهرها و خانه های خود بازگردانده شوند،
نه این که به دنبال جستجوی پناهگاه هایی در اروپا و آمریکا و دیگر
کشورها برای آن ها بود!
مذاکره کنندگان در نتیجه تلاش برای فرصت دادن به طرف های درگیر
برای ارائه راه حل هایی که باعث طولانی تر شدن بحران می شوند،
تمرکز خود را از دست داده اند. آن ها موفق نمی شوند زیرا حوادث در
حقیقت از آن ها سریع تر است و خطرات آن از سوریه فراتر رفته است.
طرح «وین» و موافقت طرف های مختلف برای آتش بس و هماهنگی و نظارت
بر آن و آغاز تدریجی روند سیاسی، نیازمند وقت و صبر است. حتی اگر
بر اساس جدول زمانبندی شده قابل قبولی هم انجام شود، تضمین شده
نیست، زیرا اسد کناره گیری نخواهد کرد و از قدرت چشم پوشی نخواهد
کرد، و در آن هنگام سازمان های تروریستی هر تلاشی را ناکام خواهند
گذاشت.
پس از آن که شکست طرح «وین» ثابت شود، مذاکره کنندگان
مجدداً برای یافتن راه حلی دیگر گرد هم خواهند آمد، اما آن موقع
ممکن است همه جهان از گسترش تروریسم به پایتخت هایشان به خشم آمده
باشند، و میلیون ها آواره دیگر در جستجوی یافتن پناهگاه در جهان
باشند. آن وقت است که همه راه حلی را خواهند پذیرفت که اگر دو سال
پیش آن را می پذیرفتند، و با استفاده از زور برای تغییر وضعیت دست
به مداخله بین المللی می زدند، سوریه کم تر مشکل ساز می شد و خطر و
درد آن هم کم تر بود.
________________________________________________________
توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام
دریافت نمیشود.
|
