مقاله

 

 

تاریخ انتشار:02.07.2015

آیا راه حل آقای نوری‌علا، برخلاف منافع ملی است؟

ناصر پاک‌نژاد



بخش دوم

در بخش اول نوشتارم، راه حل ایجاد آلترناتیو سکولاردمکراسی آقای نوری‌علا را از زاویه تأمین منافع ملی بررسی کردم و مستدل مشخص نمودم، برای اینکه شرایط برچیده شدن هر چه سریع‎تر رژیم فراهم گردد و منافع ملی‎ کشور بیش از این نابود نگردد، می‎‎بایست همه طیف‎های سیاسی باورمند به استقرارحاکمیت ملی با یکدیگر همبسته شوند، و راه حل ایشان به دلیل اینکه نمی‎تواند همه طیف‎های سیاسی را گرد هم آورد، تأمین کننده منافع ملی نیست.

از این ‎رو باید راه حلی را دنبال کرد که همه طیف‎های سیاسی باورمند به حاکمیت ملی مخالف رژیم بتوانند در آن حضورداشته باشند.

بر این اساس، یگانه راه حلی را که می‎تواند این مهم را محقق کند، ایجاد «جبهه آزادی‎خواهی، یا جبهه دگراندیش‎خواهی، یا جبهه ضد‎ دیکتاتوری، ضداستبدادی» می‎دانم.

وظیفه جبهه آزادی‎خواهی، فقط دربرقراری آزادی‎های سیاسی تضمین شده در هر شکل از نظام‎های سیاسی منتخب مردم در فردای ایران است.



بخش دوم

اکنون در این بخش می‎خواهم از زاویه «تأمین ثبات و امنیت کشور» پس از برچیده شدن رژیم به بررسی آلترناتیو سکولاردمکراسی آقای نوری‌علا بپردازم، و به طورمستدل اثبات کنم در راه حل فوق ، نه‎ تنها اصول مربوط به کار رعایت نشده ، بلکه تأمین کننده ثبات و امنیت کشور، به بهترین شکل ممکن پس از سقوط رژیم نیز نخواهدبود. در نتیجه از این زاویه هم، تأمین کننده منافع ملی‎مان نمی‎تواند باشد.

اصولاً هر شخص یا جریانی که بخواهد راه حل سیاسی- مبارزاتی اراﯬ دهد، می‎بایست اصول و مبانی سیاست ومبارزه را بنا به شرایط، در آن رعایت کرده باشد، در عین حال تأمین کننده منافع ملی نیز باید باشد.

به طور مثال، اگر راه حلی موجب ایجاد نا امنی یا جنگ داخلی و تجزیه کشورشود، و نتواند ثبات و امنیت کشور را در فردای ایران به بهترین شکل ممکن تأمین نماید، چنین طرحی نه تنها اصولی نیست ، بلکه برخلاف منافع ملی هم است.

زیرا که، حفظ یک پارچگی ایران و حفظ امنیت مردم و کشور، در چارچوب منافع ملی قراردارد و رعایت و تأمین آن الزامی است.

هم‎چنین اگر راه حلی اراﯬ شودکه موجب ماندگاری رژیم یا طولانی‎ترشدن بقای رژیم شود، این راه حل نیز بر خلاف منافع ملی خواهد بود. زیرا که، موجب نابودی هر چه بیش‎تر منافع ملی‎مان توسط رژیم خواهدشد.

پس راه حل درست آن است که بتواند همه جوانب مبارزاتی، بر اساس اصول مربوط به کار رعایت شود، هم‎چنین منافع ملی نیز تأمین گردد و موجب به خطر افتادن آن نشود.

یکی از اصل‎هایی که در اصول مبارزه مشاهده می‌شود، به کارگیری استراتژی است که بتواند با کم‎ترین هزینه ممکن، و با کم‎ترین صدمات ممکن، و در کوتاه‎ترین زمان ممکن، به هدف یا اهداف خود برسد. و اساساً چنین اصلی در راه حل آلترناتیو سکولاردمکراسی آقای نوری‌علا رعایت نشده است. زیرا یکی از مهم‎ترین نکات رعایت این اصل، با حضور همه طیف‎های سیاسی باورمند به حاکمیت ملی امکان‎پذیر است.

هم‎چنین، یکی دیگراز موارد بسیارمهم در اراﯬ هر طرح مبارزاتی، تأمین ثبات و امنیت کشور پس از برچیده شدن رژیم، به بهترین شکل ممکن می‎باشد. و تأمین آن نیز، هنگامی ممکن است که همه مردم احساس کنند، کشور به واقع مال خودشان می‎باشد، و سود و زیانش، در واقع به خود آنان برمی‎گردد.

از آنجائی که هر یک از نیروهای سیاسی، به نوعی تفکرات بخشی از مردم را درعرصه سیاست و جامعه منعکس می‎کنند، ازاین رو، راه حل نیز باید به گونه‎ای باشد که دربرگیرنده همه این نحله‎ها شود.

و آن راه حل، بجز ایجاد «جبهه آزادی‎خواهی» نیست، که در آن هم اصول کار رعایت شده باشد و هم بتواند به بهترین شکل ممکن، ثبات و امنیت کشور را تأمین کند.

هر راه حلی بجز جبهه آزادی‎خواهی، ضمن آن که موجب طولانی شدن مبارزات خواهد شد، هزینه و صدمات مبارزات را نیز افزایش خواهد داد. درعین حال نمی‎تواند به بهترین شکل ممکن تأمین کننده ثبات و امنیت کشور در فردای ایران باشد؛ و بدیهی خواهد بود که شاهد آن باشیم، به نام برخورد با ضدانقلاب، همان کارهایی صورت گیرد که این رژیم انجام داده است.

در هر صورت، آنچه می‎توان از مطالب بالا نتیجه گرفت، این است: راه حل آلترناتیو سکولاردمکراسی نه می‎تواند تامین کننده ثبات و امنیت کشور به بهترین شکل ممکن باشد، و نه خواهد توانست آزادی و دمکراسی را برقرار کند. از این رو، یگانه راه حلی که می‎تواند بر مشکلات فائق آید و فضای لازم را برای هرگونه اقدامی که از سوی بدخواهان و دشمنان ایران و ایرانی، که موجب نا امنی و تضعیف کشور می‎شود بگیرد، هم‎چنین منافع ملی‎مان را تأمین کند، فقط ایجاد جبهه آزادی‎خواهی است و بس.

اکنون در ادامه ، بدون آن که وارد جزئیات «پیمان نامه عصرنو»ی آقای نوری‌علا شوم، وبه مسایلی که هر طیف ازاپوزیسیون نسبت به آن انتقادها و یا مخالفت‎هایی دارند بپردازم، تنها بر بند سیزده آن که در ارتباط با حکومت غیرمتمرکز (فدرال)است، انگشت می‎گذارم.

نخست : آنچه تا کنون و به طور نزدیک به یقین (۹۹/۹۹%) مسلم شده است و نمی‎تواند موجب نزدیکی بین نیروها در این مقطع گردد؛ همانا موضوع حکومت غیرمتمرکز، آن هم از نوع فدرالیسم است.

موضوعی که پافشاری بر آن در این مقطع، جز ماندگاری رژیم و نابودی هر چه بیش‌تر منافع ملی‎ ایران و به فلاکت افتادن هر چه بیش‎تر مردم و ویرانی کشور و… مفهوم دیگری ندارد.

و نکته جالب‌تر این است، آنانی هم که باورمند به حکومت غیرمتمرکز به اشکال گوناگون هستند، درم یان‎شان اختلافات اساسی در این خصوص وجود دارد، و طرح و برنبامه مشترک و مشخصی که قابل اجرا باشد ندارند تا حداقل ذهنیت‎ها برای تصمیم گیری سریع‎تر نمایندگان مردم در فردای ایران آماده‌تر باشد.

دوم : اساساً لازمه داشتن طرح مشخص برای حکومت غیرمتمرکز، نیازمند کارشناسی‎های بسیاردقیق است، که انجام آن، به هیچ‎ ‎وجه در خارج از کشور امکان پذیر نمی‌باشد.

سوم: پرداختن به این موضوع بسیار مهم، که در واقع جزو حق انتخاب مردم است، در حیطه وظایف هیچ یک از کنش‎گران سیاسی نمی‎باشد زیرا که هیچ یک از اشخاص و جریانات، وکالتی از طرف مردم ندارند که بخواهند در مواردی که حق آنان است، پیشاپیش وارد گفتگو و تصمیم گیری و توافق شوند.

آنچه در حیطه وظایف همه کنش‎گران سیاسی است، فراهم آوردن شرایط رسیدن به حق انتخاب آزاد همه مردم و تضمین آن برای همیشه است. تنها با تحقق این مهم، خود و همه مردم می‎توانیم، در شرایط فضای آزاد و دمکراتیک آینده، با خیالی آسوده‎تر، بدون هراس از زندان و شکنجه و اعدام و محروم شدن از حقوق شهروندی، به بهترین تصمیم‎ها با توجه به میزان آگاهی‎های جامعه برسیم.

اما با تمام این تفاصیل فرض کنیم، برخی از اشخاص یا جریاناتی، ادعای نمایندگی مردم را داشته باشد، از آنجائی که بقیه اشخاص و جریانات دیگر چنین ادعایی ندارند، باز هم توافق همه طیف‎های سیاسی نمی‎تواند صورت گیرد.

از این رو، هر نوع پافشاری بر مشخص کردن آن مواردی که در حق انتخاب مردم است، از سوی هر شخص یا جریانی صورت گیرد، بدیهی است که نمی‎تواند تأمین کننده منافع ملی باشد، و به تبع آن امنیت و یکپارچگی کشور را نیز با خطر جدی روبرو می‎سازد.

همان ‎طورکه ملاحظه شد، از «پیمان نامه عصرنو»ی آقای نوری‌علا، پاسخی که به دست می‎آوریم این است که: تلاش در جهت ایجاد آلترناتیو سکولاردمکراسی، یک بُعدی است و معنایی جز ماندگاری رژیم ندارد.

مناسب خواه دبود این سئوال را هم از آقای نوری‌علا بپرسم:

شما بر اساس کدام مرحله از مراحل مبارزات زیر، به راه حل ایجاد آلترناتیو سکولاردمکراسی رسیدید؟

مرحله کسب قدرت سیاسی یک جریان خاص؟
مرحله تحقق نسبی یا حداکثری خواست‌ها؟
مرحله نجات ایران و ایرانی؟


هر چند آقای نوری‌علا تا کنون مشخص کرده که پاسخ‎گوی سئوالات اساسی نیست، اما با این همه برای آنانی که با وی همراهی می‎کنند، جهت روشن شدن بیشتر ایرادات آلترناتیو سکولاردمکراسی، به موضوع مهم دیگری اشاره و پرسشی را مطرح می‎کنم.

فرض کنیم، راه حل آقای نوری‌علا جواب داد و آلترناتیو هم درست شد و رژیم را نیز توانست منحل کند.

سئوال این است:

آیا اشخاص یا جریان‎هایی که با راه حل سکولاردمکراسی همراه نبوده‎اند، اجازه خواهند یافت تا تشکل حزب و سازمانی‎شان را داشته باشند و برای کسب قدرت سیاسی فعالیت کنند و احتمالاًعلیه سیاست‎های‎تان قلم بزنند و سخن بگویند؟

تصور می‎کنم، پاسخ‎ رهروان ایجاد آلترناتیو سکولاردمکراسی مثبت باشد و گفته شود: بله که اجازه خواهیم داد.

آنگاه بلافاصله این پرسش مطرح می‎شود:

حال که شماها چنین اجازه‎ای خواهید داد، آیا به نظرتان غیرمنطقی و غیراصولی نیست که با همه آنانی که خواهان حاکمیت ملی و مخالف رژیم هستند، از همین امروز همکاری و همبستگی نداشته باشید؟

آیا سهیم نکردن دیگر طیف‎های سیاسی در مبارزه، هزینه مبارزه را افزایش نخواهد داد؟

از طرفی یک سئوال اساسی دیگری وجود دارد:

به واقع ضمانت وعده‎های‎‎تان در کجا است؟

آقای نوری‌علا، در پاسخ به این سئوال (نقل به مضمون) گفته‌اند: ما به برنامه‎های‎مان وفا داریم. هر چند که در فردا امکان دارد که بگوئیم خدعه کردیم!

آیا پاسخ آقای نوری‌علا، پاسخ شما رهروان پروژه «سکولاردمکراسی» نیز می‎باشد؟

اگر چنین باشد، آیا خود شما حاضرید در امری بدون مطالعه و تضمین، سرمایه‌گذاری مالی کنید؟

اگر بگوئید، نه.

به شماها خواهم گفت: پس چطور حاضرید که مردم مهم‎ترین سرمایه زندگی‎شان، که جان‎شان باشد، در راهی که برایش تضمینی ندارید، با شماها همراه شوند؟

مگر به سبعیت و جنایتکاری رژیم واقف نیستید؟

اگر می‎دانید، پس این را نیز باید بدانید که مردم حاضر نخواهندبود بدون آگاهی و بدون اطمینان از تضمین وعده‎ها، کوچک‎ترین همراهی را با شخص یا جریانی داشته باشند.

اگرهم در پاسخ به سئوال بگوئید: بلی؛ سرمایه‌گذاری می‎کنیم.

آنگاه یقین بدانید که این مردم در هیچ شرایطی حاضر نخواهند بود که رهبری مبارزات‎ و اداره کشور را به شماها بسپارند.

این را اگرنمی‎دانید، بدانید: اکثریت مردم امروز، اکثریت آن آدم‎های سال ۵۷ نیستند و حاضرنیستند چشم‌بسته با شخص یا جریانی همراه شوند. همان طورکه تا کنون، نه با شما و نه با شخص و جریان دیگری همراه نشده‎اند.

خلاصه کلام ، از هرزاویه‎ای به راه حل ایجاد آلترناتیو سکولاردمکراسی آقای نوری‌علا و یاران‎شان بنگریم، به این نتیجه خواهیم رسید که هم به لحاظ اصول مربوط به کار،و هم به لحاظ تأمین منافع ملی، راهکارشان کاملاً اشتباه است و قابل قبول نمی‎باشد و نتیجه این راهکار، جز ماندگاری رژیم و نابودی هر چه بیش‎تر منافع ملی‎مان، نتیجه دیگری در بر نخواهد داشت.

از این رو، آوردن استدلا‎هایی چون «رژیم مذهبی است، آلترناتیوش نیز باید سکولار باشد!» با منطق اصول و مبارزه و تأمین منافع ملی به هیچ ‎وجه هم‎خوانی ندارد و غیرمنطقی است.

اگر از نظریه‎‌پرداز آلترناتیو سکولاردمکراسی پرسیده شود، برتری‎ها یا مزیت‏‎های ایجاد آلترناتیو سکولاردمکراسی در امر مبارزه، برای گذار از رژیم را بر شمارید، به یقین نخواهند توانست حتی یک مورد را اراﯬ دهند.

اما راه حل جبهه آزادی‎خواهی دارای مزایای بسیاری است که مهم‎ترین آن، شامل موارد زیراست:

ایجاد تفاهم و توافق ملی درکوتاه‎ترین زمان ممکن
ایجاد آلترناتیو دمکرات و قدرتمند دربرابر رژیم
برقراری تضمین شده آزادی‎های سیاسی در هر شکل از نظام‎های سیاسی منتخب مردم
تأمین ثبات و امنیت کشور به بهترین شکل ممکن، بعد از برچیده شدن رژیم و در فردای ایران


در پایان ضرورت دارد به همه کنش‎گران سیاسی باورمند به ایجاد آلترناتیو سکولاردمکراسی که در این تشکل عضویت یا با آن همراهی دارند، بگویم :

من تلاش کردم بر مبنای اصول مربوط به کار، به طور مستدل اثبات کنم، راه حل ایجاد آلترناتیو سکولاردمکراسی، نه با اصول مبارزه با رژیم ضد ملی- ضد مردمی حاکم بر ایران و ایرانی هم‎خوانی دارد و نه تأمین کننده منافع ملی‎ ما می‎باشد.

ازاین رو، به عنوان هموطن شما انتظار دارم به فوریت هر چه تمام‎تر خط و مشی تشکل خود را در راستای تامین منافع ملی، و در جهت ایجاد همبستگی ملی متمرکز نمائید.

مگر این ‎که به واقع بتوانید به طورمستدل ایرادهای گرفته شده را پاسخ دهید.

به هر حال خود را موظف می‎دانم بگویم، برای تحقق همبستگی ملی دو راه حل بسیار کوتاه وجود دارد:

تلاش در جهت ایجاد جبهه آزادی‌خواهان


تلاش در جهت تکوین گفتمان ملی بر پایه منافع ملی جهت پیدا کردن بهترین راه حل برای نجات ایران و ایرانی.
فراموش نکنید، بیش‎ترین مسئولیت تأمین منافع ملی به عهده کنش‎گران سیاسی است. از این رو، ارجح قرار دادن تأمین منافع ملی نسبت به باورهای شخصی و گروهی‎ خود، در اتخاذ تصمیمات و اقدامات هر یک از کنش‎گران، اصلی بسیار مهم می‎باشد که عدول از آن هم‎چون سال ۵۷ می‎تواند فاجعه‌بار باشد.

آنچه در پایان این نوشتار می‎توانم اضافه کنم، این است:

علت به چالش کشیدن راه حل آقای نوری‌علا، نه خود ایشان، زیرا که در مورد ایشان به قضاوت رسیده‎ام، بلکه نخست، برای تأمین منافع ملی و در جهت حفظ یکپارچگی و ثبات وامنیت کشور و ملت در فردای ایران است.

دوم ، برای آگاهی هر چه بیش‎ترهم‎وطنان‎، و رهروان راه عدالت وآزادی و ترقی‎خواهی و میهن دوستان که بدون مطالعه دنباله‌روی از این و آن نکنند.

سوم، برای اعضاء و پیروان جنبش سکولاردمکراسی است که در چند روز آینده نشستی را در فرانکفورت آلمان خواهند داشت.

من با شرح ایرادات ایجاد آلترناتیو سکولاردمکراسی انتظاردارم در صورتی که ایرادات ذکر شده، بر خلاف اصول و مبانی کار است، پاسخ صریح و روشنی در ردّ آنها اراﯬ دهند.

در صورتی هم که، ایرادات را منطبق با اصول و منطق ارزیابی نمودند، درخواست دارم فعالیت‎های خود را در راستای دو پیشنهاد بالا بهبود بخشند و متمرکز کنند زیرا ماندگاری یک روز بیش‎تر این رژیم مساوی است با نابودی هر چه بیشترمنافع ملی همه ما.

 

http://www.tipf.info/noriala,alternativ.htm

 

 

________________________________________________________

  Share

توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام دریافت نمیشود.

: اسم
: ایمیل
پیام

 

مقاله ها   |    نظریات   |    اطلاعیه   |    گوناگون    |      طنز     |      پیوندها    |    تماس

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
کليه حقوق محفوظ ميباشد.
نقل مطالب با ذکر منبع (شبکه تیف) مانع ندارد