تاریخ انتشار :05.08.2015
حقوق بشر،
بازماندهای پشتِ دیوارهای دیپلماسی
اسعد رشیدی
آن جا که فضای منافعِ( منافع ملی) دولتها برجسته میشود، حقوقِ
بشر به پیرو و اهرمی در مسیرِ برآورد کردنِ این منافع تغییر چهره
میدهد، چرا که پایمال کردنِ حقوقِ بشر در دوگانگی با منافعِ
کشورها ارزیابی میشود؛ اما در همان حال نادیده گرفتنِ همین حقوقِ
طبیعیِ انسانها در نقطهی دیگری از جهان در رویاروییِ مستقیم با
منافعِ دیگر دولتها قرار نمیگیرد و به شکلِ خودخواهانه و
تنگنظرانهای با بیاعتنایی روبرو میشود.
روابطِ ایران و جامعهی جهانی نمونهی روشنِ این واقعیت را آشکار
کرده است. دستیابی ایران به سلاحِ هستهای توازنِ قدرت در غربِ
آسیا را دگرگون میسازد و شکل بخشیدن و کنترلِ سیستمِ سیاسیِ جهانی
که در حال گذار از سیستمِ تک قطبی به دو و یا حتی چند قطبی است را
با دشواری روبرو میکند؛ اینست آن هستهی اصلی که تهران را با
قدرتهای بزرگِ جهانی را رویاروی هم قرار داد و پروندهی پایمال
کردنِ سیستماتیکِ حقوقِ بشر از سوی حاکمانِ ایران را به پسِ پشتِ
دیوارِ بلندِ دیپلماسی راند، چرا که فضای منافع، اولویتِ همیشگی و
رویکردِ نامتغیرِ فضای سیاستِ جهانی را شکل داده است.
تفاهمِ ایران با شش قدرتِ جهانی در کوتاه مدت جمهوری اسلامی ایران
را از خطری که بندهای ٤١ و ٤٢ فصلِ هفتمِ شورای امنیتِ سازمانِ ملل
او را به شکلی جدی تهدید میکرد، به طورِ موقت رهانید؛ اما در دراز
مدت او را بطور مستقیم چهره به چهره و در کشاکس با مردم قرار خواهد
داد. خواستههای سیاسی ـ اقتصادی، اجتماعی ـ فرهنگیِ مردمان ساکن
کشور به اولویتهای بنیادین و چالشهای بزرگی در جامعه فرا خواهد
روئید که به شکلی فراگیر دارای کاراکتری داخلی است.
________________________________________________________
توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام
دریافت نمیشود.
|