تاریخ انتشار: 01.09.2014

من یک لاشخورم، بی‌شوخی....

پوریا عالمی

مادرم تلفن زد و نه گذاشت و نه برداشت و گفت: چطوری لاشخور؟

من را می‌گویی؟ زارتی زدم روی ترمز. گفتم: الو، مادر آنتن ندارم... چی گفتی؟

گفت: گفتم چطوری لاشخور؟

من را می‌گویی؟ زارتی با سر زدم روی فرمان. گفتم: با منی؟

گفت: بله. با خود لاشخورت هستم.

بغض کردم. گفتم: نه... چرا؟ و از ماشین پیاده شدم و خواستم به سمت افق بدوم که گم‌وگور شوم که دیدم مردم جلو عابربانک صف بسته‌اند و یکصدا آواز می‌خوانند: ما لاشخورها... ما لاشخورها...

ماشینی جلو بانک، پارک دوبل ایستاده بود. از بلندگوی راهنمایی‌ورانندگی صدا آمد: لاشخور دوبله پارک نکن.

اتوبوسی از بغلم رد شد، مسافرها همه با هم گفتند: لاشخور نبودوم... لاشخوروم کردی... از شهر خومون بیرونوم کردی جان...

در همین لحظه صدای گوینده از رادیو ماشین کناری آمد که گفت: سلام لاشخورهای عزیز... صدای ما را از...

چندتا جوان هم حلقه نشسته بودند سر کوچه، یکی‌شان گفت : سلام. من یک لاشخورم.

از کنار مسجد رد میشدم که بلندگو گفت : لاشخورهای مومن با صدای بلند صلوات....

رفتم نانوایی برای گرفتن 3 تا نان.... که شاطر پرسید ساده باشه یا خشخشای بزنم اوس لاشخور....؟

دیگر داشتم شاخ درمی‌آوردم. بغضم هم گرفته بود.

زنگ زدم به خانه و گفتم: مامان... مامان... جریان این لاشخوربازی چیه؟

گفت: چیزی نیست. نگران نشو. بعد از یک عمر فهمیدیم چی‌به‌چی هست. چون یکی از مسوولان اسلامی به نام محمد و آل محمد و به‌ نقل از ایسنا و دیگر خبرگزاری‌ها - گفته «سود ۲۵درصدی بانکی مردم را لاشخور می‌کند.»

گفتم: آها. جدی؟‌ای‌بابا. من فکر کردم چی شده حالا. خب اینکه برای ما چیز جدید و عجیبی نیست. من یادم است بچه هم که بودم و سود بانک 25درصد نبود باز هم ما لاشخور بودیم.

گفت: چطوری؟

گفتم: آن‌موقع طاغوت سود بانک کم بود اما یادم است همان سود کم را هرماه نقدی می‌گذاشتند لای دفترچه حساب و بعد ما در طول ماه از آن دفترچه حساب می‌خوردیم.

روزنامه شرق
 

_______________________________________________________

توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام دریافت نمیشود.