تاریخ انتشار: 18.08.2014

کرکس های لاشخور بر بالین سیمین در کما

 فرج سرکوهی

برخی برخوردها با بیماری سیمین ، در فضای مجازی و مکتوب و صوتی و تصویری فارسی زبان، مرا غمگین کرد. هرچند برخی از این برخوردها از سر محبت به سیمین هم بود.

اما امروز کار از غم گذشت و خبری در خبرگزاری ایسنا مرا به خشم آورد: هجوم کرکس های لاشخور به بیمار در کما . هجومی که از تلاش حکومتی های سانسورچی برای دولتی کردن و مصادره سیمین معترض به سود استیداد خبر می دهد.

سیمین ما نه فقط حکومتی نبود و نشد که برخلاف برخی نویسندگان و هنرمندان عهد شکن، نه به ابزار تبلیغاتی این و ان جناح حکومتی تقلیل یافت و نه با حضور در مضحکه فریبکارانه و مبتذل رفسنجانی و روحانی و دیگر سانسورچیان مدعی اصلاحات، شان هنرمند و روشنفکر مستقل را به عروسک و دستمال کاغذی کاهش داد.

سیمین از سخت ترین دوران جمع مشورتی کانون تا لحظه به کما رفتن، به امضای خود در پای منشور کانون نویسندگان احترام گذاشت، ادبیات و هنر و «انسان را رعایت کرد»، استقلال خود را حفظ و از «آزادی بی حصر و استثنای» اندیشه و تخییل و بیان دفاع کرد.

حالا که او در کما است و نمی تواند لاشخورهای مرده خور را از اتاق خود بیرون کند سررسیده اند . عیادت خانواده و دوستان نزدیک از بیمار در کما طبیعی است اما وقتی سانسورچیان و مقامات ارشاد اسلامی به «عیادت» بیمار در کما می روند، صدای دلخراش و گوش و دل آزار بال زدن های کرکس های لاشخور را می توان شنید که به انتظار مصادره نشسته اند. اگر تا حالا طنین صدای دل ازار و گوش خراش کرکس های لاشخور را نشیده اید....پس شما هم درکما هستید !

facebook

_________________________________________________________

توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام دریافت نمیشود.