|
تاریخ انتشار:25.11.2014
تاریخچه ۲۵ نوامبر، روز نفی خشونت بر
زنان
زهره فرد
تعیین روز ۲۵ نوامبر (۴ آذر) به عنوان روز جهانی نفی خشونت علیه
زنان، که در اثر مبارزه زنان و مردان برابری طلب و جنبش زنان و
جنبش کارگری به سرمایه داری و دولت های حامی سرمایه تحمیل شده است.
۴۷ سال پیش در چنین روزی، سه خواهر اهل جمهوری دومینکن، با نام
خواهران میرابل، پس از ماه ها شکنجه، سرانجام توسط سازمان امنیت
ارتش این کشور به قتل رسیدند. «جرم» این سه خواهر شرکت در فعالیت
های سیاسی علیه حکومت دیکتاتوری حاکم بر دومینکن بود.
۲۱ سال بعد از این واقعه، یعنی در سال ۱۹۸۱، در کنفرانسی که در
بوگوتا، پایتخت کلمبیا، از سوی مدافعان حقوق زنان در آمریکای لاتین
و منطقه کارائیب تشکیل شده بود، پیشنهاد تبدیل روز قتل خواهران
میرابل به روز نفی خشونت علیه زنان پیشنهاد گردید. هدف از این
پیشنهاد آن بود که هم به مبارزه آزادی خواهانه و برابری طلبانه و
جسارت این سه خواهر جان باخته ادای احترام شود و هم توجه افکار
عمومی بیش از پیش به سوی نفی خشونت علیه زنان جلب گردد. این تلاش
ها به آن جا منجر شد که سال ۱۹۹۹، سازمان ملل نیز ۲۵ نوامبر را به
عنوان روز جهانی نفی خشونت علیه زنان به رسمیت شناخت. یک سال بعد
نیز، سرانجام شورای امنیت سازمان ملل، یعنی در سال ۲۰۰۰، قطعنامه
۱۳۲۵ را با این عنوان: «زنان، صلح و امنیت» به تصویب رساند.
محورهای اصلی این قطعنامه، پیشگیری کشمکش و خصومت در درون و در
میان کشورها، تامین مشارکت زنان در حیات سیاسی و اجتماعی و نیز
ممانعت از اعمال خشونت علیه آن ها شامل می‌شوند. این قطعنامه
مبنایی است برای آن که عاملان خشونت علیه زنان، به پای میز محاکمه
کشیده شوند. اما متاسفانه نه تنها سازمان ملل، اجرای این قطعنامه
خود را مانند بسیاری از قطعنامه های دیگرش پیگیری نمی کند و قدرت
اجرایی ندارد، بلکه دولت های جانی و ضدزن نیز که عضو سازمان ملل هم
هستند، به طور کلی چنین قطعنامه هایی را نمی پذیرند و همواره در
همه عرصه های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی تبعیض گسترده و
آشکاری بر زنان اعمال می کنند. حتی کشوری مانند ما اگر دختری و زنی
مورد تجاوز قرار گیرد جرات این که به یک مرجع حقوقی شکایت ببرد را
مطلقا ندارد. زیرا احتمال این که او مجرم شناخته شود و براساس
قوانین اسلامی سنگسار گردد، بسیار زیاد است.
در ۷ سال گذشته، یعنی از زمان انتشار قطعنامه «زنان، صلح و امنیت»
شورای امنیت سازمان ملل، روز ۲۵ نوامبر، تظاهرات و راهپیمایی،
طرح ها و راه کارهای حقوقی و قانونی، برگزاری سمینارهای علمی و
تخصصی و ... ارائه می شود. برای مثال امسال در هند، تلاش ها بیش
از پیش معطوف به آن است که تعیین جنسیت جنین ممنوع اعلام شود، تا
سقط جنین های دختر که به پدیده ای غیرانسانی و گسترده ای در این
کشور بدل شده است تحت کنترل قرار گیرد.
در آلمان، خشونت خانگی علیه زنان، برجسته تر گردید. بنا به آخرین
آمارها، آسیب های ناشی از خشونت خانگی در میان زنان آلمانی، بیش
از مجموعه آسیب هایی است که در حوادثی هم چون رانندگی، ضرب و شتم
در اماکن عمومی و نیز تجاوز به آن ها ایجاد می شود. در این کشور
بزرگ اروپایی، سالانه نزدیک به ۱۵ میلیارد یورو صرف امور پلیسی،
قضایی و درمانی می‌شود که از خشونت خانگی علیه زنان ناشی می شود.
هدف از جلوگیری خشونت خانگی علیه زنان، برگزاری بحث و جلسه پیرامون
آن ها، به ویژه توسط مسئولان شرکت ها و مؤسسات است که نسبت به
زیان های ناشی از خشونت علیه زنان حساس شوند و در جهت آموزش عملی،
حقوقی و فرهنگی پیشگیرانه به کارکنان خود تلاش بیش تری کنند.
بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل، در پیامی به مناسبت روز ۲۵ نوامبر،
خشونت علیه زنان را نقض فاحش حقوق بشر توصیف کرد. او با تاکید بر
این که اعمال خشونت همواره نوعی جنایت و غیرقابل قبول است، از
تقویت تلاش های سازمان ملل در مقابله با این پدیده خبر داد. مون،
از شورای امنیت خواست که یک سیستم تعقیب و مراقبت برای مبارزه با
این گونه جنایات ایجاد کند. دبیرکل سازمان ملل، در بیانیه خود می
افزاید که شخصا قصد دارد هدایت کارزاری را در سازمان ملل به عهده
گیرد که تا سال ۲۰۱۵ ادامه خواهد داشت و معطوف به تشدید حساسیت
نسبت به خشونت علیه زنان و تقویت اراده سیاسی برای مقابله با این
پدیده است. بان کی مون، تاکید کرده است که رفع همه انواع خشونت
علیه زنان هدف اعلام شده سازمان ملل است.
همچنین لوئیز آربور، کمیسیونر حقوق بشر سازمان ملل متحد نیز در
بیانیه ای از دولت های جهان خواسته است تا اقدامات بیش تری را برای
جلوگیری از نقض حقوق زنان و مقابله با موارد تجاوز و اعمال خشونت
علیه زنان را صورت دهند.
هر انسان برابری طلب و آزادی خواهی که به حرمت و موجودیت و حقوق و
آزادی های افراد احترام می گذارد از دیدن و شنیدن هرگونه خشونت
علیه زنان چه اقتصادی و چه فیزیکی و لفظی، دلش به درد می آید. هیچ
انسانی اعم از زن و مرد شایسته تحقیر و توهین و بی حرمتی نیست.
هیچ انسان عدالت خواه، نمی تواند نظاره گر بی حرمتی و ستم بر زنان
باشد. باید از هر امکان ممکن به مبارزه با آن برخیزد. حال ابعاد
این مبارزه به چهاردیواری منزل محدود شود و یا محل کار و تحصیل و
به طور کلی در همه عرصه های اجتماعی بست و گسترش پیدا کند.
تحقیر و توهین به زنان، تحقیر و توهین به کل بشریت است. بنابراین،
باید شهروندان آزادی خواه و برابری طلب جامعه باید نسبت به بی
حقوقی زنان عکس المعل مناسب و پیگیری از خود نشان دهد.
________________________________________________________
توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام
دریافت نمیشود.
|
