رنج نامه حسین بلوجانی

رضا گوران

در آن زمان با من تماس گرفت و گفت که وکیلم گفته هر لحظه ممکن است پلیس تو را دستگیرکند. گفتم هر چه زودتر بیا منزل ما و او 19 دسامبر 2009 به منزل ما امد و مدتی پیش ما ماند تا از طریق دوستان در یونان مدرک لازم را برایش فرستادند و او همراه یکی از دوستانش با مشکلات و مشقت فراوان دراواخر ژانویه زمان برگزاری المپیک زمستانی 2010 ونکوور به کانادا رسیدند. روز اول در یک هتل اقامت گزیدند و روز بعد به خانه فامیل اینجانب رفتند و در انجا مستقر شد مدتی را در انجا سپری کرد و منتظر بود که فامیل من یک وکیل برایش پیدا کند و همراه وکیل خودش را به پلیس معرفی کند در ان زمان پدر فامیل در ایران ایست قلبی کرده و درگذشت. فامیل مجبور شد برای مراسم خاک سپاری پدرش به ایران سفر کند .

حسین با من تماس گرفت و گفت که چه کار کنم؟ بعد از گفتگوی طولانی به این نتیجه رسیدیم که خودش را بدون داشتن وکیل به پلیس معرفی کند. اواخر فوریه خودش را به پلیس معرفی کرد و بعد ازآن تقریبا دو ماه و نیم خبری ازش نشد.

بعد از دستگیری حسین پلیس به خانه فامیل ریخته و همه وسایل منزل فامیل را مصادر کرده بودند ومدتی دو پلیس نگهبان درب خانه فامیل و ان محله می شود و گفته بودند فامیل به تروریست جا و مکان و امکانات داده است . دائی فامیل را دستگیر کرده بودند و گفته بودند فامیل فرار کرده و فامیل هم مراسم فوت پدر را رها و خودش را به کانادا رسانده و بازداشت شده و بعد از بازجوی های متعدد انها را ازاد کردند .

افراد دیگری مانند اقای اردوان و اقای مهدی به او کمک کردند اقای اردوان می گوید بعد از ازادی حسین از زندان او را به خانه بردم و مدتی خانه ما بود تا اینکه اقای مهدی او را به خانه خود برد و سه چهار ماهی انجا بود تا اینکه بعد از مدتی دوندگی سازمان ملل یک پانسیون در اختیارش گذاشت و چون او پولی برای اجاره پانسیون نداشت مجبور به نظافت ان مجموعه شد و به تمام افراد انجا کمک کاری و یا مترجمی می کرد .اقای اردوان در ادامه می گوید پلیس کانادا او را بدون هیچ حق و حقوقی در خیابانها رها کرد و او را از تمام امکانات اجتماعی محروم کردند و به او مارک تروریست زدند و مانند یک فرد تروریست با او برخورد کردند و او را تحت فشار روحی و روانی قرار داده که نزدیک خانواده ها نشود چون تروریست است و بچه های انها از او می ترسند و به انها هم گفته بودند که هیچ نوع کمکی به این تروریست نکنند ولی ما هر انچه در توان داشتیم به او کمک می کردیم. حسین از رفتار و گفتار پلیس بسیار ناخشنود و رنجیده خاطر بود. تا اینکه بعدازظهر شنبه 01 دسامبر2012 پلیس با من تماس گرفت و گفت که چه اتفاقی برای حسین افتاده یک مرتبه یاد زمانی افتادم که خبر دادند برادرم را اعدام کردند و این وحشتناکترین خبری بود که بعد از اعدام برادرم شنیدم و احساس کردم همان لحظه دوباره برایم تداعی شد.

حال می پرسم که تروریست یعنی چه و کی.....؟ تروریستها در خیابانهای ونکوور جلسات قانونی وتمیز دارند ! پدرخوانده تروریست درتهران درشبهای کانادا نمازمیگذارد و پول پارو میکند .... درحالی که حسین در خیابانهای ونکوور با شکم گرسنه شب را به روز می رساند. حسین با بدبختی و فلاکت روزگار می گذراند و نصفه شبها برای کار سیاه در کوچه و پس کوچه های ونکوور به صورت مخفیا نه به سر کار میرفت و بشقاب و قاشق رستورانها را می شست تا هم خرجی وهزینه وکیل و کرایه خانه اش را در بیاورد و هم به مادر پیرش خرجی برساند تا به نقطه ای رسید که خودش را راحت کرد...و همین سه ماه اخیر بود که بعد از سه سال با تلاش وکیل و هزینه سنگین به او اجازه کار دادند و بد بختانه کار هم نبود.

حسین تروریست غیرقانونی است .....حکومت اسلامی قانونی است.....مجاهدین هم تروریست قانونی هستند.... عجبا!!! چه دنیایی! خودکشی و مرگ حسین محصول سیاست مشترک دولت امریکا و کانادا و حکومت اسلامی و رهبری مجاهدین است . شرم برهمه شما .

علی بخش آفریدنده(رضا گوران) 11. دسامبر2012 برابر با 21 آذر1391 نروژ