|
تاریخ انتشار :14.02.2018
برای چهره‌هایی که بیانیه‌ی
رفراندوم دادند.
حمید محبی
پیشگفتار:
حسن فریدون (روحانی) در سخنرانی بیست و دوم بهمن ماه امسال این
سخنان را از خود بیرون داد:
«اصل ۵۹ قانون اساسی میگوید در برخی موارد قانونگذاری و اعمال قوه
مقننه در مسایل مهم اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی، مراجعه به
آراء مستقیم مردم است. اگر در دو مسأله اختلاف نظر داریم، دعوا و
شعار ندارد، صندوق آراء را بیاوریم و طبق اصل ۵۹ قانون اساسی هر چه
مردم گفتند، به آن عمل کنیم.»
link:
https://www.radiozamaneh.com/381284
گفتار:
پس از این سخنان تعداد پانزده تن از چهره‌ها، چهره‌شده‌ها و
چهره‌کرده شده‌های فرهنگی و سیاسی با انتشار بیانیه‌ای خواستار
برگزاری رفراندوم برای تعیین نوع حکومت آینده‌ی ایران شدند.
این بیانیه تأیید میکند که نظام جمهوری اسلامی اصلاح ناپذیر است.
متن بیانیه را در لینک زیر بخوانید.
link:
https://tavaana.org/…/بیانیه-فراخوان-برگزاری-رفراندم-جهت-تع…
آیا این بیانیه پس از سخنان حسن فریدون نوشته شده است؟
آیا این بیانیه پیش از سخنان حسن فریدون نوشته شده است؟
آیا این بیانیه در هماهنگی با حسن فریدون نوشته شده است؟
اینرا ما نمیدانیم. آنان که میدانند، میدانند.
آنچه مشخص است امضاء کنندگان این بیانیه با هم در ارتباطند و کسی
یا در بین و یا در خارج از آنها نوشتن این بیانیه را هماهنگ کرده
است.
بیانیه را کدامیک نوشته‌اند و کدامیک تنها امضاء کرده‌اند را هم
نمیدانیم. آنرا هم آنان که میدانند، میدانند.
اما ما یک پیش فرض، یک پرسش و یک سوژه‌ی پیشنهادی برای این چهره ها
داریم.
یکم- پیش فرض :
از پیش، فرض میگیریم که بیانیه‌ی این بیانیه دهندگان تنها از احساس
دلسوزی برای مردم ایران برمیآید و ربطی به چهره سازی و چهره بازی
ندارد.
پس بسیار خوب که خواهان تغییر رژیم شده‌اند.
به سمت بیرون رژیم خوش آمدند.
دوم- پرسش :
یعنی شما به گفته‌ی خودتان پس از “قریب چهار دهه”، پس از این همه
سرکوبیها، جنایتها، اعدامها، شکنجه‌ها، دزدیها، اختلاسها، جنگ
ویرانگر، حاکمیت جهل و …. با سرعتی معادل نیم لاک‌پشت، تازه این
روزها به نتیجه‌ی “اصلاح ناپذیری نظام جمهوری اسلامی” رسیده‌اید؟
خسته نباشید.
به قول گوینده‌ی رژیمی که تا همین چندی پیش در حال تلاش برای اصلاح
آن بودید:
“خدا قوّت پهلوون “
سوم- سوژه پیشنهادی :
پیشنهاد میکنم در “قریب به چهار دهه” ی آینده روی این سوژه کار
کنید. برای نوشتن بیانیه‌ی بعدی، بکارتان خواهد آمد.
موضوع سوژه چیست؟
این است :
نظام جمهوری اسلامی تا پیش از لحظه‌ی سرنگونی هرگز تن به رفراندوم
زیر نظر هر کس که باشد نخواهد داد.
آنگاه که زمان سرنگونی این نظام فرا‌رسیده باشد دیگر برگزاری
رفراندوم بی‌معنی است و تنها تلاشی خواهد بود برای جلوگیری از
سرنگونی تمام عیار و یک سازش برای تضمین آینده‌ی آخوندها.
امیدوارم وقتی به این نتیجه رسیدید و بیانیه دادید، سالها از
سرنگونی نظام نگذشته باشد.
بهداد محبی
12-02-2018
.............................................
ما هم خواهان رفراندوم هستیم، ( شما چطور؟)
اما اگر:
یکم. رفراندوم بدن هیچ تردیدی پس از سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی
برگزار شود.
دوم. رفراندوم بدست نمایندگان منتخب مردم ایران برگزار شود.
سوم. دست‌های عناصر، همکاران، وابستگان، عوامل و حقوق بگیران رژیم
جمهوری اسلامی از انتخابات کوتاه باشد.
چهارم. هر ارگانی را که مردم پذیرفتند بر رفراندوم نظارت کند.
پنجم. انتخابات تضمین کند که دست سیستم آخوندی از زندگی مردم کوتاه
خواهد شد.
ششم. هیچیک از پیشنهادها برای آینده‌ی کشور مادام‌العمر نباشد و
مردم هرگاه اراده کنند بتوانند رژيم حاکم بر کشور را تغییر دهند.
هیچ نسلی برای نسل بعدی تکلیف تعیین نکند.
هفتم. و هر شرط دیگری که در هنگام رفراندم لازم باشد.
بهداد محبی
13-02-2018
حسن فریدون (روحانی) نتیجه رفراندوم را لو میدهد.
حسن فریدون رئیس جمهور نظام آخوندی که خود را روحانی مینامد، در یک
نشست با سرگماشتگان استانداری‌ها، نتیجه‌ی رفراندم احتمالی برای
تعیین نوع حکومت آینده‌ی ایران، پیش از سرنگونی این رژيم را لو داد
و در این باره چنین گفت:
« همان بیش از ۹۸ درصدی که آن روز رای دادند به جمهوری اسلامی،
امروز هم رای می دهند.»
لینک خبر :
http://www.parsine.com/…/روحانی-بیش-از-۹۸-درصد-دوباره-به-جم…
تقصیر درهم ریختگی جمله‌بندی از ما نیست. حسن فریدون دستور زبان
پارسی را از امامش آموخته است.
او میخواهد به زبان آخوندی بگوید که اگر یک رفراندوم حتی به
احتمال، زیر نظر سازمان ملل هم در ایران برگزار شود، ۹۸ درصد از
مردم، دیگربار به همین جمهوری اسلامی رأی خواهند داد.
هدف او در این موضعگیری روشن کردن چه موضوعیست؟ میخواهد چه چیزی را
تفهیم کند؟
پیش از پرداختن به منظور حسن، خوب است در سخنی کوتاه، نظارت سازمان
ملل را اندکی روشن کنیم.
سازمان ملل چگونه بر یک انتخابات نظارت میکند و چگونه میتواند بر
یک رفراندم در ایران نظارت کند؟
جمعیت ایران بنابر آمارهای در دست، چیزی در حدود هشتاد میلون تَن
است.
برای رأی گیری، شمارش آرا و جمعبندی پیش از اعلام نتیجه با این
تعداد جمعیت، به هزاران حوزه‌ی اخذ رأی، شمارش آراء و جمعبندی نیاز
است.
نیروی نظارت کننده بر رفراندوم نیز برای انجام دادن کار نظارت،
حداقل به همین تعداد پرسنل نیاز دارد.
آیا سازمان ملل چنین نیرویی را آماده دارد؟
آیا سازمان ملل بودجه‌ای برای پرداختن به اینگونه امور و در این
ابعاد، تعیین کرده است؟
پاسخ پرسش یکم منفی است. سازمان ملل چنین نیروی بیکاری را در
اختیار ندارد.
اگر به نحوه عمل و سازمان کار این ارگان آشنا باشید میدانید که
چنانچه پروژه‌های پیش بینی نشده‌ای از این دست، در دستور کار
سازمان ملل قرار بگیرند، سیستمهای مربوطه اقدام با استخدام نیرو
خواهند کرد.
در این نیروگیری، کسانی که پیشتر با ارگانهای این سازمان کار
کرده‌اند و تجربه دارند، در اولویت قرار میگیرند و سپس نوبت به
نیروهای درخواست کننده‌ی دیگر خواهد رسید.
این آدمها از ملیتهای گوناگون خواهند بود که هیچ آشنایی با زبان
پارسی ندارند.
بیشترین تعداد این آدمها کسانی خواهند بود که بطور عمده هیچ
تجربه‌ای در نحوه‌ی برگزاری یک انتخابات و شیوه‌های تقلب در آن
ندارند.
آنها یک توضیح کوتاه که شاید به آن آموزش بگویند دریافت خواهند
کرد.
برای استخدام، آموزش، اعزام، استقرار در ایران، مصارف روزانه،
پرداخت حقوق، اضافه پرداختها، و بالا کشیدنها، چنان که افتد و دانی
و …. به صدها میلیون دلار بودجه نیاز است.
سازمان ملل چنین بودجه‌ی اضافی کلانی را در لحظه، دراختیار ندارد و
باید نخست اعتبار آن تأمین شود.
اما از کجا؟
در ورای همه‌ی اینها، بخش غالب آدمهای استخدام شده در چنین اموری،
انسانهای عادی هستند که شغل دائمی ندارند و برای بدست آوردن یک شغل
موقت درخواست استخدام کوتاه مدت خواهند داد.
بسیاری از اینها را میتوان با پول و امکاناتی مشابه از هدفی که
برای آن استخدام شده‌اند، منحرف کرد.
شیوه‌ی کار سازمان ملل در سایر موارد مشابه نیز چنین است.
فرض کنید که جنگ داخلی در سوریه پیش آمده است و سازمان ملل قصد
گشایش مراکز ثبت نام برای پناهجویان را دارد.
کمیساریای عالی پناهندگی این سازمان، با بودجه‌ای که برای چنین
مواردی پیش بینی شده است و آنرا در اختیار دارد، اقدام به استخدام
نیرو میکند.
شاید شنیده باشید که همواره بحث کمبود بودجه‌ی سازمان ملل توسط
سخنگویان این ارگان بین‌المللی اعلام میشود.
شاید بدانید که آمریکا اصلیترین تأمین کننده‌ی بودجه سازمان ملل
است.
کسانی که با دفاتر ثبت نام پناهندگان سر و کار داشته‌اند بخوبی
میدانند که افراد استخدام شده برای این ارگان چگونه اشخاصی هستند و
چه کاراکترهایی دارند.
من تعدادی از کارمندان بطور کامل مستقل کمیساریای عالی پناهندگی
سازمان ملل را از نزدیک دیده‌ام و با آنها صحبت کرده‌ام درحالیکه
نه تنها لباس، نه تنها الزامات کاری بلکه قلم و دفتر در دستشان را
نیز ارتش آمریکا تأمین میکرد و زیر نظر افسران آمریکایی کار
میکردند.
ساده‌اندیشی شگرفی خواهد بود اگر گمان کنید سازمان ملل کارهایش را
رها کرده، بودجه هنگفتی برای نظارت بر یک رفراندوم در ایران اختصاص
داده، هزاران متخصص و قاضی بین المللی را به ایران گسیل خواهد کرد،
آخوندها هم به این کار رضایت خواهند داد و نظارت درستی انجام خواهد
شد.
بنابراین اگر انسان ساده‌اندیشی نباشیم در خواهیم یافت که داعیه‌ی
نظارت بر رفراندوم فرضی در ایران، برای تعیین نوع حکومت آینده، در
حاکمیت آخوندی، چشم اندازی ندارد و یک شعار برای سرگرم شدن و سرگرم
کردن است.
پس از این مقدمه‌ی کوتاه که برای اندکی آشنایی بود ببینیم حسن
فریدون چه میخواهد بگوید.
برای آنچه هدف او از پیشگویی مضحک نتیجه‌ی رفراندوم احتمالی است،
میتوان دو احتمال در نظر گرفت.
یکم-
حسن فریدون اعتقاد دارد که در یک رفراندوم فرضی برای تعیین نوع
حکومت در ایران، نود و هشت درصد مردم بار دیگر به جمهوری اسلامی
رأی خواهند داد.
این احتمال پیش از آنکه جدی باشد، جنبه‌ی کمدی دارد.
حسن روزانه گزارشات ارگانهای امنیتی داخلی رژیم را از وزارت
اطلاعات، سپاه پاسداران و دیگر نهادها دریافت میکند.
او روزانه بولتن خلاصه‌ی اخبار که بطور ویژه برای مقامات رژیم تهیه
میشود را دریافت میکند.
او فیلمهای خیزش مردم را دیده است و بخوبی از موج عظیم خیزش مردم
اطلاع دارد.
این احتمال بطور کامل منتفی است.
او بخوبی میداند که رفراندم سال ۵۷ یک حقه‌بازی و یک استثنا بود و
دیگر هرگز اتفاق نخواهد افتاد.
این پاسخ حسن تنها ریشخند زدن به کسانی است که او را زبان آخوند
لال، اصلاح طلب می‌نامیدند و به او رأی دادند.
این سخن او تنها یک موضعگیری صریح برای نشان دادن همدستی کامل وی
با علی خامنه‌ای و تمامیت نظام است.
دوم -
حسن یک منظور ساده را به وضوح بیان میکند.
به گمان من همین احتمال درست است.
حسن میخواهد بگوید اگر به فرض محال رفراندومی که میگویید، برگزار
شود، این رفراندوم، تحت حاکمیت، تحت سیطره، توسط نیروهای رژيم و
با دست بالا داشتن نظام آخوندی برگزار خواهد شد.
در چنین حالتی آخوندها چیزی در حدود نود و هشت درصد را به نام خود
از صندوقها بیرون خواهند آورد.
همانطور که احمدی نژاد را از صندوقها بیرون آوردند.
همانطور که خامنه‌ای روضه خوان را در خم رنگرزی دایناسورکده‌ی
خبرگان فرو بردند و ابتدا یک رهبر موقت و سپس یک ولی فقیه بیرون
آوردند.
حرف همین است.
به زبان ساده میگوید:
تا ما هستیم، پس ما هستیم و خواهیم بود.
تا ما را تحمل میکنید، پس بایستی ما را تحمل کنید.
به قول آن آخوند کذایی، از ۵۷ که سوار شده‌ایم دیگر پیاده نمیشویم.
(مگر ما را بر زمین بزنید.)
انتظار برگزاری یک رفراندوم درست بدست آخوندهای حاکم بر ایران،
چیزی است مانند انتظار پرواز از موجودی مانند کرگدن.
هر کس آزاد است که در رویاهای خود باقی بماند،
اما هیچکس در عوامفریبی به حال خود رها نخواهد شد.
بهداد محبی
۲۷ـ بهمن ـ۱۳۹۶
________________________________________________________
توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام
دریافت نمیشود.
|
