|
تاریخ انتشار : 09.12.2017
صاحب عزای سوم
علی ناظر
پرسیده شده که چرا عنوان «خیانت سکوت» را برای این سلسله نوشتار
انتخاب کرده ام. پاسخ ساده است.
پاپ فرانسیس در سفر اخیر خود به میانمار از آنچه بر سر مسلمانان
روهینگا آمد سخنی به میان نیاورد، حتی نامی از آنها نبرد، و یا
اینکه در مراسم نیایشی که برپا شده بود، برایشان دعا نکرد. چه برسد
به اعتراض به عاملین جنایت علیه مردمی ستمدیده. آیا این سکوت خیانت
نیست؟ خیانت به بشریت؟ خیانت به انسانیت؟ خبرنگاری در گزارش
تلویزیونی خود می گفت پاپ نمی خواسته میزبان خود را «سرشکسته» و
«شرمسار» کند. خنده دار نیست؟دولتی که جنایت می کند، اما شرمسار
نمی شود، چرا باید با چند جمله پاپ «میهمان» شرمسار شود؟ سکوت او
«اپیزمنت» و سازش با جنایتکار، یعنی شراکت در جنایت است. این تنها
نمونه نیست.
یک گروه راسیست در انگلستان یک سری «توییت» انعکاس می دهد. دونالد
ترامپ آن را بازتکثیر می کند. ژورنالیستی از روزنامه تایمز از رهبر
حزب سبزهای انگلستان، در مصاحبه ای زنده از اسکای نیوز، می پرسد،
کدام را ترجیح می دهیم: ترامپ این توییت را بگذارد، و ما سکوت کرده
و اعتراض نکنیم، ولی ترامپ به «معاهده اقلیمی پاریس» بازگشته و آن
را دوباره به رسمیت بشناسد، و یا اینکه احساسات ترامپ را جریحه دار
کنیم؟ آیا این دعوت به سکوت، و اپیزمنت که توسط یک ژورنالیست ارشد
تبلیغ می شود، خیانت نیست؟ به راستی، الویت ها، خواست ها، و مرزها،
تا به چه حد نازل شده اند؟
امروز، دونالد ترامپ «بیت المقدس» را به عنوان پایتخت اسرائیل رسما
معرفی کرد. سخنان وی، بنا به گفته تحلیلگر تلویزیون الجزیره، «نه
بویی از لحن و ادبیات آمریکایی برده بود، و نه اینکه بر مبنای
مصوبات ملل متحد بود. لحن و ادبیات صهیونیسم از هر جمله تراوش می
کرد؛ گویی که متن را نتانیاهو نوشته باشد» (نقل به مضمون). صحبت بر
سر «نابودی اسرائیل» نیست، اما آیا نباید در برابر این تصمیم
اعتراضی شدیدالحن کرد؟ آیا اگر وزارتخانه خارجه کشورهای جهان به
این تصمیم اعتراض نکنند، به آمال و آرزوهای مردم ستمدیده فلسطین
خیانت نکرده اند؟
به خودمان بازگردیم. به راستی چرا باید زمین را برای اراجیف خامنه
ای آنقدر خالی بگذاریم که خود را نماینده «استثمارشوندگان» قلمداد
کند؟ «سکوت» و «اپیزمنت» در قبال تصمیمات سیاستمداران آمریکایی و
اسرائیلی، میدان را برای یکه تازی مرتجعین عمامه مهیا می کند. آیا
سکوت در برابر این تصمیم همان «خیانت» نیست؟
روزگار غریبیست نازنین، وقتی در عالم دیپلماسی، «سکوت» از «اصول»
جلو می زند. همه انگشت روی لبهایشان می گذارند و «هُش» گویان می
خواهند آب از آب تکان نخورد.
عربستان که می خواهد آقا بالاسر تمام «اعراب» بشود، به یک هشدار
بسنده می کند تا روابط علنی و پشت پرده با اسرائیل به خطر نیفتد.
نمی دانم، شاید جنگ در سوریه و عراق و لیبی و یمن بخاطر همین است
که «اعراب» آنقدر ضعیف و درگیر باشند که نه بتوانند «اعتراض» کنند
و نه جرأت اعتراض داشته باشند.
پیشنهاد می کنم به سخنان ترامپ دقیقا توجه شود تا نقش صهیونیسم در
تخریب خاورمیانه بهتر درک شود.
از این هموطن می پرسم؛ آیا عنوانی بهتر از «خیانت سکوت» به نظرشان
می رسد؟
علی ناظر
15 آذر 1396
6 دسامبر 2017
_________________________________________________________
توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام
دریافت نمیشود.
|
