|
تاریخ انتشار :04.10.2016
سرنوشت زنان گریلای فارک پس از
امضای پیمان صلح در کلمبیا
فرمانده «الکساندرا نِرینو» عضو نیروهای مسلح انقلابی کلمبیا موسوم
به فارک
ابا امضای پیمان صلح و پایان جنگ در کلمبیا یکی از عکاس خبرنگاران
آژانس اسوشیتدپرس در جنگل های «پوتومایو» به ملاقات شماری از زنان
گریلای عضو فارک رفته و سرنوشت آنان را پس از پایان جنگ جویا شده و
آنان را در در لباس های نظامی و غیرنظامی به تصویر کشیده است. …
پس از حدود ۵۰ سال مبارزه مسلحانه، انقلابیون فارک و دولت کلمبیا
سرانجام یکی از خونین ترین جنگ های آمریکای لاتین پایان دادند. روز
دوشنبه ۲۶ سپتامبر این پیمان تاریخی پس از نزدیک به چهار سال
مذاکره در هاوانا پایتخت کوبا با حضور خوان مانوئل سانتوس رئیس
جمهور کلمبیا و رودریگو لوندونو خیمه‌نز رهبر فارک به امضا رسید.
در جریان بیش از نیم قرن جنگ میان اقنلابیان فارک و دولت کلمبیا
دست کم ۲۲۰ هزار شهروند جان خود را از دست داده و سرنوشت بیش ۴۵
هزار تن نیز نامشخص است.
قرار است روز دوم اکتبر مفاد صلح دولت
کلمبیا با گریلاهای فارک در رفراندومی در این کشور به رای عمومی
گذاشته شود و پرونده جنگی ۵۰ ساله در آمریکای لاتین برای همیشه
بسته شود. سازمان نیروهای مسلح کلمبیا موسوم به فارک در سال ۱۹۶۰
به عنوان شاخه نظامی حزب کمونیست کلمبیا فعالیت های خود را آغاز
کرد و در اوایل دهه ۸۰ میلادی به دلیل افزایش اختلافات با حزب
کمونیست از این حزب انشعاب کرد. گفته می شود که این حزب دست کم هشت
هزار رزمنده دارد و بخش هایی وسیعی از مرکز، جنوب و غرب کلمبیا را
در کنترل خود داشت.
با پایان جنگ در این کشور یکی عکاس خبرنگاران
آژانس اسوشیتد در جنگل های «پوتومایو» به ملاقات شماری از زنان
گریلای عضو فارک رفته و سرنوشت آنان را پس از پایان جنگ جویا شده و
آنان را در در لباس های نظامی و غیرنظامی به تصویر کشیده است.
بسیاری از زنان عضو گروه فارک از سنین نوجوانی به عضویت این گروه
در آمده اند و بسیاری از آنان به دلیل عدم دسترسی به سیستم آموزشی
و حضور در شرایط نظامی و جنگی از زندگی روزمره دور آفتاده و اکنون
در تلاش هستند آینده خود را در کلمبیای پس از پیمان صلح ترسیم کنند.
حدود ۴۰ درصد از اعضای جنبش فارک را زنان تشکیل می دهند و آنان در
روند مذاکرات صلح میان دولت مرکزی و این جنبش نقشی تعیین کننده
ایفا کردند. فرمانده «الکساندرا نِرینو» پیشتر در گفتگویی در خصوص
حضور و نقش زنان در این جنبش گفته بود «داخل صفوف قوانینی برقرار
کرده ایم که زنان و مردان دارای حقوق و وظایف یکسان هستند. این به
نوع خود به این معنی است که تغییر و تحول برای زنانی است که به
اطاعت از مردان در طول زندگی شان عادت کرده بودند. آنها نسبت به
قوانین [سازمانی] مسئولیت پذیر هستند و این موجب ایجاد یک تغییر و
تحول ذهنی در آنان می شود».
وی در همین گفتگو در باره ارتباط با سایر فعالان زنان و جنبش زنان
در کلمبیا می گوید: جنبش های زنان و جنبش های فمینیستی بسیار قوی
در کلمبیا وجود دارد که هر روزه در حال رشد هستند. رابطه [ما] با
شماری از آنها بسیار گرم و صمیمی است و با دیگر جنبش ها نیز شروع
به برقراری ارتباط کرده ایم. یکی از درخواست های مهم از سوی این
سازمان ها راه اندازی یک کمیسیون جنسیتی در مذاکرات صلح در هاوانا
بود. دوسال پیش زنان میخواستند تاثیر حضورشان را در پروسه صلح نشان
دهند و فشار آنها حقیقتا سازنده بود. کمیسیون زنان متشکل از زنان
فارک و دولت است که متکی بر پشتیبانی قوی و مشارکت این سازمان های
زنان است. آنها برای ما طرح های پیشنهادی بسیاری که شامل دیدگاه
جنسیتی در توافقات است فرستاده اند و بعضی از آنها هم به ملاقات ما
در هاوانا آمده اند. تلاش آنها برای ما ارزشمند است و ما نشست های
جالب و حتی مبادله تجربیات و دانش نیز داشته ایم.
فرمانده «الکساندرا نِرینو» که یکی از اعضای هیات گفتگوی صلح از
طرف «فارک» بوده، در باره هدف و آینده ی تلاش این جریان در مورد
پیشرفت، تو سعه و حقوق زنان در جامعه کلمبیا می گوید:هدف ما رسیدن
به یک جامعه عاری از تبعیض و خشونت برمبنای طبقه، جنسییت، نژاد و
اتنیک وغیره است. این بدان معنا است که جامعه ای که در آن زنان
حقوقی برابر با مردان درازای کار برابر دارند، اما همچنین جامعه ای
بدون کشتار سیستماتیک زنان (Femicide)، خشونت خانگی، اسیدپاشی و
خشونت جنسی باشد. ما قانع شده ایم که درسرمایه داری، رسیدن به چنین
جامعه ای بسیار دشوار خواهد بود، اما این به معنای آن نیست که ما
نباید هدفی برای مبارزه برای حقوق زنان همزمان با مبارزه طبقاتی
داشته باشیم.
با این حال آنیا فلاخ نویسنده و فمنیست آلمانی با ابراز خشنودی از
پایان جنگ در کلمبیا از زنان عضو جنبش فارک به دلیل عدم ایجاد و
تاسیس سازمانی مختص به زنان انتقاد می کند. آنیا فلاخ می نویسد «زنان
عضو جنبش فارک برخلاف زنان در جنبش کُردستان سازمان مختص به خود را
تاسیس و پایه ریزی نکرده اند. آنها به سختی و دوشادوش مردان و شاید
بیشتر از مردان مبارزه کردند. اکنون سلاح های خود را بر زمین می
نهند. خوشبختانه جنگ به پایان رسید. اما آیا بدون یک سازمان زنان
قدرتمند می توانند اهدافشان را به پیش برند؟
روبیلا ۳۲ ساله که در یکی از اردوگاه های فارک جبهه های جنوبی در
جنگل های پوتومایو بسر می برد می گوید ده سال است که در صفوف فارک
مبارزه می کند و اکنون می خواهد پس از پیمان صلح در رشته دندان
پزشکی ادامه تحصیل دهد.
کارولینا که از سه سال پیش به عضویت گروه فارک در آمده است می گوید
پس از بازگشت صلح به کلمبیا می خواهد در رشته مهندسی به تحصیل
بپردازد.
یوری رنتریای ۱۸ ساله چهار سال از عمرش را در صفوف فارک بسر برده و
می خواهد پس از پیمان صلح در کلمبیا در رشته مهندسی سیستم ها به
تحصیل ادامه دهد.
سوفیا ۱۹ ساله از شش سال پیش به عضویت گروه فارک در آمده و اکنون
می خواهد در رشته حقوق تحصیل کند.
یایست ۱۸ ساله چهار سال است به عضویت فارک در آمده و می خواهد پس
از اتمام دوره دبیرستان در رشته پرستاری تحصیل کند.
درلی ۲۴ ساله از ۹ سال پیش در صفوف فارک علیه دولت مرکزی کلبیا می
جنگد و اکنون پس از امضا پیمان صلح می خواهد در رشته پزشکی تحصیل
کند.
مایرلی ۱۸ ساله چهار سال عضو فارک است و می خواهد پس از پیمان صلح
در رشته پرستاری تحصیل کند.
یوهانای ۱۹ ساله با سابقه چهار سال عضویت در فارک می خواهد پس از
پیمان صلح در رشته پرستاری تحصیل کند.
دیانا مارسلا ۲۸ ساله از ۱۳ سال پیش به عضویت فارک در آمده می
خواهد پس از اتمام دوره دبیرستان در رشته عکاسی به تحصیل ادامه دهد.
________________________________________________________
توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام
دریافت نمیشود.
|
