|
تاریخ انتشار :15.09.2018
یک فاز تأخیر
حمید محبی
با این فاز تأخیر چه باید کرد؟
به راستی چه باید کرد؟
آیا این ریشه در فرهنگ ما دارد؟
آیا این ریشه در روحیه‌ی ما دارد؟
آیا این ریشه در روانشناسی ما دارد؟
منظور از ما خیلی‌ها نیستند.
منظور از ما همانها هستند که میدانید.
مینویسیم ما، تا شاید ما بشویم.
مینویسیم ما، تا شاید اگر ما شدیم، ما بمانیم.
اما این فاز تأخیر را چه باید کرد؟
درست مانند موتوری که ریتارد است.
درست مانند موتوری که وقتی سیلندرهایش برای زدن جرقه آماده‌اند،
شمع‌ها در زدن جرقه تأخیر دارند.
اعتصاب میکنیم اما پس از اعدام.
برخی از شهرهای کردستان پس از اعدام رامین و لقمان و زانیار اعتصاب
کرده‌اند.
درود بر یکایک شما که چنین کرده‌اید و چنین میکنید.
اما،
چرا پس از اعدام؟
پیش از اعدام کجا بودید؟
چرا این اعتصاب را پیش از اعدام نکردید تا رژیم حساب کارش را بداند؟
تا در مقابل اعدام بایستید،
تا جلوی اعدام گرفته شود.
نه پس از اعدام.
مگر نمیشد؟
کردید و نشد؟
آیا با اعتصاب پس از اعدام، کسی خواهد توانست فرزندانتان را زنده
کند؟
آخوندها را میشناسیم اما پس از حاکمیت باند مافیایی‌شان.
کتابهای ولایت فقیه و رساله‌ی عملیه‌ی خمینی، حلیه المتقین مجلسی و
هزار کوفت و زهرمار دیگر که به همت حکومت پیشین در درسترس بودند.
چرا نمیخواندیم؟
کسی جلوی چشمهایمان را گرفته بود؟
به ماهیت جنگ ضد میهنی با عراق پی میبریم اما پس از هشت سال از دست
دادن نیروی انسانی و درآمدهای کشور ( البته آنهایی که هنوز پی
نبرده‌اند به خود نگیرند.)
خمینی که از همان ابتدا، تحریکات و دخالت در امور عراق را اعلام
میکرد. او که گفته بود جنگ برای حکومتش « نعمت الهی » است.
ملی گرایی بدنبال خمینی و اذنابش؟
پس از فروختن دریای کاسپین و خلیج فارس دانستیم که آب و خاک ایران
برای آخوندها اهمیت و ارزشی ندارد.
آنچه از این سرزمین اشغال شده میخواهند تنها چپاول است و غارت.
این را که از همان ابتدا به زبان صریح گفته بودند.
دیگر به چه زبانی باید میگفتند؟
به سقوط ارزش ریال و متعاقب آن گران شدن دلار و یورو پی میبریم اما
در هر مرحله پس از آنکه ریال سقوط کرد.
اینرا که پیش بینی کنندگان صاحبنظر از پیش اعلام میکنند.
از این حاکمیت چه انتظاری داشتید؟
به انتظار چه نشسته‌اید؟
احمد کسروی و صادق هدایت را به خاطر نوشته‌هایشان تحسین میکنیم اما
پس از اینکه کشته شدند یا مردند و آنچه که از آن پرهیز و درباره‌اش
هشدار میدادند به وقوع پیوست.
این دو که نوشته‌هایشان و گفته‌هایشان در همان زمان حیاتشان نوشته
و گفته میشدند.
ما کجا بودیم؟
شما کجا بودید؟
ترجمه‌ی فارسی آیات قرآن را نقد میکنیم و بر در و دیوار فضای مجازی
مینویسم اما پس از آنکه سالیان به آنها رأی دادیم.
مگر آموزش عربی و قرآن از زمانی که چشم باز کردیم از مواد اجباری
درسی نبودند؟
چرا آنزمان نمیخواندیم؟
مگر چیز در آنها تغییر کرده است؟
و الان.
با همان فاز تأخیری،
منتظر فروپاشی نظام هستیم.
یعنی روزی که باند مافیای حاکم خودش بگوید، دیگر تمام شد.
ما دیگر فروپاشیدیم.
میرویم و از فردا دیگر نیستیم.
تا پس از آن و در فاز بعدی، با یک فاز تأخیر، تأیید کنیم که
آخوندها رفته‌اند و دیگر نیستند.
هنوز نمیدانیم که این نظام فرو نخواهد پاشید.
تا پول نفت و نیروی سرکوبگر نظامی که آنرا هم با پول نفت میخرد،
دارد، برجای خود خواهد نشست.
حتی اگر نیمی از ایران را از هم بپاشد.
حتی اگر نیمی از ایران را بفروشد.
هنوز نمیدانیم که این نظام را باید سرنگون کرد.
با این فاز تأخیری شاید چند نسل بعدی‌ها، بگویند:
آری این نظام، یا شاید در آن هنگام بشود آن نظام، باید خیلی پیشتر
سرنگون میشد.
آن وقت که زمان بپا خواستن بود نشستیم.
نه ننشستیم.
نشستند.
ما ماندیم و خودمان
و شما که با ما بودید.
و ماندند،
با تأخیری چند ده ساله.
و همچنان یک گام پس از رویدادها.
با یک فاز تأخیر.
مانند آدمهایی که خواب میمانند.
مانند آدمهایی که هر روز دیرتر از آنکه باید، بیدار میشوند.
مانند آدمهایی که هر روز تأخیر دارند.
گویا در سرزمین ما پیشتر هم همین بود که خیام میگفت:
برخیز ز خواب، تا شرابی بخوریم
زان پیش که از زمانه، تابی بخوریم
کاین چرخ ستیزه روی، ناگه روزی
چندان ندهد زمان، که آبی بخوریم
……..
برخیز ز خواب،
برخیز ز خواب تا تکانی بخوریم.
بهداد محبی
13-09-2018
ـــــــــــــــــ
پانوشت ـ
Retarded : عقب افتاده
________________________________________________________
توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام
دریافت نمیشود.
|
