تاریخ انتشار :25.12.2023

کاج و تبریزی

هادی خرسندی

در شب عید نوئل، کنج اتاق
کاج روشن بود پهلوی اجاق
بر تنش آویزها آویخته
روی سوزن هاش پولک ریخته

لامپ های ریز دورش رنگ رنگ
زیر پایش بسته بندی ها، قشنگ
از اجاق آمد بناگه این کلام:

های ای همجنگل سابق، سلام!

با صدای کنده کاج آمد بخویش
آن صدا بشناخت از دوران پیش
- جان تبریزی توئی؟ غرق شرر
اینچنین آتش بجان سوزان جگر؟

گفت هیزم: گر جدا گشتی ز خاک
نازنین از سوختن دیگر چه باک؟
کاج گفت: ای کاش چون من میشدی
مثل من تزئین و روشن میشدی
جای اینکه خویشتن سوزی کنی
کاش میشد مجلس افروزی کنی

گفت تبریزی: که چُخ ساقُول بالام
حال خود را دوست دارم، والسلام
نیست آنجا که تو هستی جای من
مجلس آرای کریسمس؟ وای من
من کجا و جشن میلاد مسیح؟
از درخت این کارها باشد قبیح!

خشکم و خوش سوز اما مستقل
خود نباشم سمبل عید نوئل
من در این آتش اگر سوزد تنم
باز هم آن دود و خاکستر منم

غرقه در جهل مرکب نیستم
پای بند دین و مذهب نیستم
با زلم زیمبو نگردم رام کس
ما درختانِ سکولاریم و بس!

________________________________________________________

توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام دریافت نمیشود.