تاریخ انتشار :12.12.2018

نقش عَلَم در فرهنگ ما

حمید محبی

نخست اینکه عَلَم را با عِلم، اشتباه نگیریم.
در اینجا با عِلم کاری نیست.
ایمان داران درب را به روی او ببندند که گر وارد شد ایمانشان را برباد خواهد داد.
عَلَم نقش بزرگی را در فرهنگ ما مردمان ایران زمین یا مردمان دور از ایرانزمین بازی میکند.
نه تنها در فرهنگ که از آنجا به سیاست راه یافته و در سیاست ما هم نقش بزرگی را برعهده دارد.
همانطور که عِلم یک واژه‌ی عربیست، عَلَم نیز واژه‌ای عربیست.
عَلَم به عربی یعنی چیزی که بر سر چوبی کنند و بالا بگیرند.
یعنی نشانه.
به فارسی به آن میگویند پرچم.
گاهی که بخواهند خیلی مایه بگذارند و سطح کار را بالا ببرند، نمیگویند پرچم یا عَلَم، میگویند رایت.
رایت که همان راية باشد نیز عربیست. همانطور که بیرق هم در همین ردیف و عربیست.
مردمان سرزمینهای ایران بخوبی با عَلَم آشنا هستند.
حتی اگر به ریشه و معنای آن کاری نداشته باشند، نسبت به کارکرد آن، شرطی شده‌اند.
ندیده‌اید وقتی عَلَم بلند میشود، تعدادی میدانند که باید بیایند و سینه بزنند.
خود جوش می‌آیند.
در مناطقی از ایران، عَلَم پرچم نیست. قطعه‌ای ساخته شده به شکل صلیب یا چلیپاست که به آن هم عَلَم میگویند.
همان داستان عَلَم را برای آن هم دارند.
گمان میکنند صاحب معروف عَلَم در روز جنگ چنین هیکل بزرگ و سنگینی را با خود حمل میکرده است.
شاید هم گمانی ندارند.
تنها همان.
تنها شرطی شده‌اند.
شکل زیاد مهم نیست. مهم خود عَلَم بودن است.
وقتی عَلَم آمد،
عَلَم دار داریم.
عَلَم بلند کن داریم.
عَلَم گردان داریم.
عَلَم گرا داریم.
حتی کسانی که باور نمیکنید.
حتی کسانی که گروه خونشان در ظاهر به گروه خونی عَلَم نمیخورد.
مهم خود عَلَم نیست.
مهم فرهنگ عَلَم است.
مهم عَلَم گراییست.
مهم شرطی شدن یا نشدن به عَلَم است.
مردمانی که شرطی شده‌اند میدانند، باید چه کرد.
نمیدانند.
احساس میکنند.
شرطی هستند.
آنگاه که عَلَم ساخته شد دیگر مقدس میشود.
شاید چوب و آهن و پارچه‌ای که عَلَم را با آن ساخته‌اند، روزی پیشتر در گوشه‌ای و در کنار دیگران زندگی میگذراند.
اما همینکه از آن اقلام، عَلَم ساخته شد، دیگر اوضاع تغییر میکند. رویکردهها تغییر میکنند. آن عَلَم ساخته شده، بیکباره مقدس میشود. به آن دخیل میبندند، پارچه آویزان میکنند، احترام میگذارند. زیرا دیگر عَلَم شده است.
میشود چیزی در ردیف همانکه گاهی بُت می‌نامندش.
گمان نکنید این نوعی بت پرستی است.
خیر اینجا کجا، بت پرستی کجا.
بت پرست آنهایی بودند که از چوب و پارچه چیزی میساختند و به آن بعنوان سمبل کُرنش میکردند.
نه بخشی از مردم ما که از چوب و پارچه چیزی میسازند و بعنوان سمبل به آن کرُنش میکنند.
این دو تا تفاوت دارند.
همین.
ما چکار به عَلَم داریم؟
هیچکار.
عَلَم اهمیتی ندارد.
شاید پس از پایان کار عَلَم گردانی، دوباره چوب و آهن و پارچه‌اش را جدا کنند و به گوشه‌ای بیندازند.
زیرا،
دیگر کار عَلَم تمام شده است.
مأموریتش به پایان رسیده است.
عاقبت دیگران چه میشود؟
همان دور و بری‌های عَلَم.
میروند تا عَلَم روزی، دیگر.
نگاهی به عَلَم گرایان، علم دوستان و عَلَم پرستان و از این قبیل موجودات انداخته‌اید؟
نگاهی به فرهنگ عَلَم گرایی انداخته‌اید؟
به کسانی که به فرهنگ عَلَم عادت کرده‌اند.
به کسانی که فرهنگ عَلَم گرایی در آنها نهادینه شده است.
با فرهنگ عَلَم گرایی خو کرده‌اند.
بی عَلَم نمی‌مانند.
از این عَلَم به عَلَمی دیگر.
فرهنگ عَلَم گرایی می‌گوید، آنگاه که عَلَم، عَلَم شد دیگر مقدس است.
هر که به عَلَم کُرنش میکند هم در پناه عَلَم است و رستگار خواهد شد.
همه گونه رستگار خواهد شد.
همانطور که شده‌اند و می‌بینید.
این مهم است.
پس،
بدنبال عَلَمی میگردند تا رستگار شوند.
رستگار.
میتوان برای رهایی از هر مشکلی به عَلَم مراجعه کرد.
عَلَم به هر کاری تواناست. حتا اگر خودش توانا نباشد با روابطی که با عالم غیب دارد واسطه‌ی حل مشکلات میشود.
عَلَم نشانه‌ی خوبی مطلق است.
مبادا به عَلَم خرده بگیرید،
انتقاد کنید و حرفی بزنید.
در اینصورت سزای شما دشنام است.
در اینصورت سزای شما نابودی است.
در آنسو،
مخالفان عَلَم همه چیزشان بد است.
هیچ چیزشان خوب نیست.
باید نابودشان کرد.
آیا تنها چوبها و پارچه‌ها و مشتی آهن هستند که عَلَم میشوند؟
آیا تنها همان پرچم بلندی که شاید دیده‌اید و می‌شناسید است که عَلَم میشود؟
آیا تنها همان صلیب شکل ِ مقدس است که عَلَم است؟
خیر.
ما چکار به چوب و آهن و پارچه داریم.
در سرزمین ما دیریست که آدم‌ها را عَلَم میکنند.
یکی را عَلَم میکنند.
چون فرهنگ عَلَم گرایی رایج است، کار بخوبی پیش میرود.
عَلَم گرایان دور او رامیگیرند.
میدانند چه باید کرد.
عَلَم اصل است.
همه چیز عَلَم قابل تحسین است.
پس باید او را پرستید و به دشمنانش دشنام داد.
مهم نیست که عَلَم چه کرده است، چه میکند، چه گفته است و چه میگوید.
همینکه او را عَلَم کردند، فرهنگ عَلَم گرایی جاری میشود.
هم اکنون عَلَم‌هایی داریم که نه تنها خودشان بلکه تمام هوادارانشان هم، توان نگهداری و حفاظت خود عَلَم را ندارند.
اینکار بر عهده‌ی شرکت‌های حفاظتی و پیمانکار مزد بگیر و خارجی گذاشته شده است با این وجود گمان میکنند که عَلَم مربوطه به هر کاری تواناست.
قرار است به کشور پهناوری مانند ایران بیاید و همه را آزاد کند.
چگونه؟
نیازی به پرسش نیست.
از عَلَم که نباید پرسید.
باید برایش سینه زد.
شاید هم، همه باید خودشان، خودشان را آزاد کنند، سپس او بیاید و عَلَم باشد.
تا ستایشش کنند.
بنگاه عَلَم سازی کم نداریم.
همانطور که کارگاههای داخل ایران عَلَم میسازند، کارگاههای خارج ایران هم عَلَم سازان خوبی هستند.
گاهی به اشتراک عَلَم میسازند.
حسن کلیدک را با هم ساختند یعنی عَلَم کردند.
پروژه‌ی مشترک بود.
گاهی جداگانه عَلَم میسازند.
عَلَم‌ها نیز زمانبندی دارند.
همانطور که عَلَم‌‌های راهبردی داریم، عَلَم‌های موقت هم داریم. عَلَم‌های ذخیره هم داریم. عَلَم‌های رزرو هم داریم. عَلَم‌های در آب نمک هم داریم.
از من نپرسید چه کسانی.
اگر نیک بنگرید خواهید دید.
اگر عِلم ِ عَلَم شناسی داشته باشید خواهید دانست.
آیا ملتهای دیگر نیز مانند ما عَلَم گرا هستند؟
نگاهی به دیگر مردمان همسایه در این کره‌ی خاکی سابق و کرد‌ه‌ی خونبار کنونی بیندازید.
مردمانی، مدتی پیش به امانوئل (۱) رأی دادند. همینکه پایش کج شد چوب در چرخش فرو کردند.
چندین روز است که تلاش میکند از جلیقه‌ی زردها دلجویی کند و شروطشان را بپذیرد.
آنها میگویند ما چیزی را از تو گدایی نکرده‌ایم که بپذیری یا نپذیری.
اینجا سرزمین ماست. ما تعیین میکنیم که سیاست اقتصادی دولت چه باشد. تو فقط اجرا میکنی و اگر راضی نبودیم باید بروی(۲).
تا این لحظه ندیدیم کسی بیاید و زیر عَلَم امانوئل سینه بزند. یا او را عَلَم کند و برایش سینه بزند.
بیچاره مردمانی که عَلَم ندارند.
بیچاره مردمانی که فرهنگ عَلَم گرایی ندارند.
همیشه از مردم ما عقبترند.

بهداد محبی
11-12-2018
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
Emmanuel Macron -1
۲- نقل از مصاحبه‌ی تلویزیونی

________________________________________________________

توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام دریافت نمیشود.