|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
تاریخ انتشار :13.03.2018
شکست طرح
های تاکنونی برای رهبری انقلاب 21 ایران
دو دیگر آنکه در مورد اوضاع کنونی ایران، عده ای دنبال رفع بحران برای رژیم اسلامی هستند و نظیر تحلیلگران اصلاح طلب بمثابه مشاوران جمهوری اسلامی عمل می کنند (3). عده ای دیگر نیز می خواهند با استفاده از بحرانی که رژیم اسلامی را احاطه کرده، رژیم پیشین را احیا کنند و بمثابه مشاوران شاهزاده رضا پهلوی فعالیت می کنند (4). با اینحال سمت و سوی این جنبش مطمئناً تفاوت اساسی با اهداف این هر دو گروه دارد (5). طرح هایی که در همین دو سه ماه گذشته برای رهبری خیزش 96 (6)، که به انقلاب 21 ایران (7) تکامل می یابد ارائه شده، شکست خورده اند: از جمله طرح رفراندوم در فراخوان پانزده نفر (8) و طرح مهستان جنبش سکولار دموکراسی (9). لازم به یادآوری است وقتی می گوییم شکست خورده اند به این معنی نیست که وجود ندارند؛ پیش از اینها نیز طرح های بی شماری در 39 سال گذشته مطرح شده و شکست خوردند وقتی کالبدشان هنوز هست با اینکه اهمیتی ندارند، یعنی اگر به جنبشهای سالهای اخیر در ایران نظیر جنبش سبز در 1388 یا خیزش 96 نگاه کنید، جریاناتی از جمله شورای ملی مقاومت سازمان مجاهدین خلق به رغم حمایت فعال نئوکانهای آمریکایی نظیر آقای نوت گینگریچ (10)، یا جمعها و کنفرانسهایی که برای بیش از 15 سال از سوی درست اندرکاران "اتحاد برای دموکراسی" برپا شدند (11) و دست آخر هم شورای ملی ایران که ماه ها پیش از خیزش 96، شاهزاده رضا پهلوی خود از آن استعفا کرد (12)، حتی نیم درصد هم در راه اندازی یا جهتگیری های جنبش سبز یا خیزش 96 اثری نداشته و ندارند. چرا طرح های ذکر شده شکست خوردند؟ ممکن است پاسخ این قلم کلیشه ای بنظر آید، اما دلیل شکست همه این طرحها این بود که بر گذشته متکی بودند و می خواهند نیروهایی گذشته نگر را که تک تک شان تأثیری در ایران ندارند، متحد کنند در حالیکه انقلاب 21 ایران آینده نگر است، معضلی که 14 سال پیش بطور بسیار مختصر در نوشتاری تحت عنوان "کاغذ توالت و کنفرانس پرندگان" توضیح داده شد (13). در واقع حتی خود جنبش سبز 1388 نیز آینده نگر بود، موضوعی که هم رهبران اصلاح طلب آن جنبش و هم مخالفان آن جنبش نظیر آیت الله جوادی آملی (14)، درک نمی کردند. از دیدگاه این قلم آشکار است طرحهایی که می خواهند رژیم اسلامی حاضر را درست کنند یا که رژیم پهلوی گذشته را احیا کنند، گذشته نگرند و به جایی نمیرسند. همچنین همه طرحهایی که ادامه برنامه های اسلامی یا کمونیستی 150 سال گذشته هستند نظیر طرحهای سازمان مجاهدین خلق و یکی دو گروه چپی باقی مانده در شورای مقاومت قادر به رهبری انقلاب قرن 21 ایران نیستند. راهِ کار، رهبری احزاب و جبهه هایی است که نخواهند جریانات شکست خورده گذشته را با وصله پینه در تشکیلاتی مشترک گردآورند، بلکه بر اساس پلاتفرمی واقعاً آینده نگر (15)، بنا شده باشند، و البته برحسب نیازهای عملی مبارزه، ممکن است با هر جریانی بستگی به نیاز روز، اتحادهای عملی ایجاد شود اما پیش شرط چنان اتحادهای عملی روز، برای تظاهرات یا اعتصابات کارگری، لزوماً سکولار دموکراسی یا آینده نگری نخواهد بود (16).
________________________________________________________
توجه کنید . نوشتن یک ایمیل واقعی الزامی است . درغیر این صورت پیام دریافت نمیشود.
|
مقاله ها | نظریات | اطلاعیه | گوناگون | طنز | پیوندها | تماس